တစ္ရံတစ္ခါ ၊သားႏွင့္ကြာက
သားမွာမ်က္စိ ၊ႏွလုံးရွိ၍
အမိတုိ႕၀မ္း ၊ပန္းညဳိးႏြမ္းသုိ႕
ေျခာက္သြမ္းေသြ႕ေသြ႕၊လြမ္းဓေလ့ျဖင့္
ညဥ့္ေန႕မဟူ၊ ငိုတရႈလ်က္
(အရွင္မဟာရ႒သာရ၊စတုဓမၼသာရကုိးခန္းပ်ဳိ႕)
ေရပူေရခ်မ္း၊ဘယ္သူကမ္း၍
စိတ္၀မ္းရႊင္ေအာင္၊သားေရႊေတာင္ကုိ
ရြက္ေဆာင္လိမ့္မည္၊အတည္တည္ကုိ
ၾကံစည္လုုုိက္မိ၊ေအာက္ေမ့ဘိေသာ္
ႏြမ္းရိေခြႏုံး၊သားေရႊတုံးကုိ
ယူက်ဳံးမရ၊လြမ္းလုိက္လွခဲ့...။
ခ်မ္းသာစီးပြား၊ဆုိသည့္မ်ားကုိ
လားလားမယ့္မွာ၊ေအာက္ေမ့ပါဘူး
သားဦးကုိသာ၊ျမင္ခ်င္ပါရွင့္
မင္းလ်ာယဥ္ရြ၊သားေရႊစငယ္
မရျဖစ္ေစ၊ရျဖစ္ေစသာ ျပန္ခဲ့ပါေတာ့...။
က်ည္းကန္ရွင္ေမတၱာစာမွ...
No comments:
Post a Comment