ဘုရားအားရွိခုိးပါ၏

နေမာတႆဘဂ၀ေတာအရဟေတာသမၼာသမၺဳဒၶႆ။Namo Tassa Bagavato Arahato Samma sambuddhassa.Namo Tassa Bagavato Arahato Samma sambuddhassa.နေမာတႆဘဂ၀ေတာအရဟေတာသမၼာသမၺဳဒၶႆ။

Thursday, December 22, 2011

သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါး

၁။ သုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ ၊
၂။ ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ ၊
၃။ ဉာယပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ ၊
၄။ သာမီစိပၸဋိပေႏၷာ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ ၊ ယဒိဒံ စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ
အဌပုရိသပုဂၢလာဧသ ဘဂ၀ေတာ သာ၀ကသံေဃာ ၊
၅။ အာဟုေနေယ်ာ
၆။ ပါဟုေနေယ်ာ
၇။ ဒကၡိေနေယ်ာ
၈။ အၪ ၨလီကရဏီေယ်ာ
၉။ အႏုတၱရံ ပုညေကၡတံ ေလာကႆ ။

၁။ သုပၸဋိပႏၷ ဂုဏ္ေတာ္
အလြန္ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္အက်င့္ႏွင့္ ျပည္႕စံုေသာဂုဏ္။

၂။ ဥဇုပၸဋိပႏၷ ဂုဏ္ေတာ္
အလြန္ေျဖာင့္မတ္ေသာ ပဋိပတ္အက်င့္ႏွင့္ ျပည္႕စံုေသာဂုဏ္။

၃။ ဉာယပၸဋိပႏၷ ဂုဏ္ေတာ္
နိဗၺာန္ေရာက္ရန္ သင့္ျမတ္ေသာအက်င့္ႏွင့္ ျပည္႕စံုေသာဂုဏ္။

၄။ သာမီစိပၸဋိပႏၷ ဂုဏ္ေတာ္
႐ုိေသထိုက္ေသာ ပဋိပတ္အက်င့္ႏွင့္ ျပည္႕စံုေသာဂုဏ္။

၅။ အာဟုေနယ် ဂုဏ္ေတာ္
အေ၀းကေဆာင္ယူလာေသာ အလွဴ၀တၳဳကို ခံယူထိုက္ေသာဂုဏ္။

၆။ ပါဟုေနယ် ဂုဏ္ေတာ္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္သည္႕ဧည္႕သည္မ်ားအတြက္ အထူးျပဳျပင္ထားသည္႕အလွဴ၀တၳဳကို ခံယူထိုက္ေသာဂုဏ္။

၇။ ဒကၡိေနယ် ဂုဏ္ေတာ္
ေနာင္သံသရာဘ၀၌ ေကာင္းက်ိဳးရဖို႕ရန္ရည္သန္၍ ေပးလွဴေသာ အလွဴကို ခံယူထိုက္ေသာဂုဏ္၊

၈။ အၪ ၨလီကရဏီယ် ဂုဏ္ေတာ္
လက္အုပ္ခ်ီမိုး ႐ွိခိုးထိုက္ေသာဂုဏ္။

၉။ အႏုတၱရ ပုညေကၡတ ဂုဏ္ေတာ္
ကုသိုလ္မ်ိဳးကို စိုက္ပ်ိဳးခ်ရာ လယ္ယာေျမေကာင္းႏွင့္တူေသာဂုဏ္။

သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ကဗ်ာ
သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ေသခ်ာမွတ္ဖို႕ ကဗ်ာစပ္လို႕ဆိုၾကမယ္-
၁။ ေကာင္းေကာင္းျမတ္ျမတ္ က်င့္ၾကံတတ္တဲ့ ၊ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
၂။ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ က်င့္ၾကံတတ္တဲ့ ၊ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
၃။ နိဗၺာန္ရည္သန္ က်င့္ၾကံတတ္တဲ့ ၊ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
၄။ ႐ိုေသထိုက္ရန္ က်င့္ၾကံတတ္တဲ့ ၊ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္ ၊
၅။ ရပ္ေ၀းသယ္လာ ဥစၥာမ်ားကို ၊ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခံထိုက္တယ္ ၊
၆။ ဧည္႕သည္ဖို႕ရာ ဥစၥာမ်ားကို ၊ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခံထိုက္တယ္ ၊
၇။ ေနာင္ဖို႕လွဴရာ ဥစၥာမ်ားကို ၊ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခံထိုက္တယ္ ၊
၈။ လက္အုပ္ခ်ီမိုး ႐ွိခိုးအထူးကို ၊ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ခံထိုက္တယ္ ၊
၉။ လူ နတ္ ျဗဟၼာ ေကာင္းမႈမ်ိဳးကို ၊ အပ်ိဳးထိုက္ဆံုး ယာေျမလယ္ ၊

တရားဂုဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါး

၁။ သြာကၡာေတာ ဘဂ၀ေတာ ဓေမၼာ၊
၂။ သႏၷိ႒ိေကာ၊
၃။ အကာလိေကာ၊
၄။ ဧဟိပႆိေကာ၊
၅။ ၾသပေနယ်ိေကာ၊
၆။ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိၫူဟီ”တိ။

လယ္တီမူ တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးအနက္

၁။ ဘဂ၀တာ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဓေမၼာ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ။ သြာကၡာေတာ၊ အစ, အလယ္, အဆုံး သုံးပါးအစုံ ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္၏။

၂။ ဓေမၼာ၊ တရားေတာ္ျမတ္သည္။ သႏၵိ႒ိေကာ၊ က်င့္ေဆာင္သူတုိ႔အား ယခုဘ၀ပစၥကၡ၌ပင္ ဒိ႒ကုိယ္တြင္ ေတြ႕ျမင္ခံစားရေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူးအထူးႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။

၃။ အကာလိေကာ၊ ကာလမေ႐ြ႕ က်င့္သည့္ေန႔ပင္ ေတြ႕ျမင္ယုံၾကည္ရေသာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။

၄။ ဧဟိပႆိေကာ၊ လာေရာက္႐ႈျမင္ ေက်းဇူးတင္ၿမဲျဖစ္၍ လာပါ ႐ႈပါ, က်င့္ႀကံပါဟု မပါပါေအာင္ ေခၚေဆာင္သြတ္သြင္း တုိက္တြန္းျခင္းငွာ ထုိက္တန္စြာေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။

၅။ ၾသပေနယ်ိေကာ၊ မိမိကာယ အဇၩတၱတြင္ ရရွိေပါက္ေရာက္ ကုိယ္ေတြ႕ေျမာက္ေအာင္ ကပ္၍ေဆာင္ထုိက္ေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။

၆။ ၀ိၫူဟိ၊ ပညာရွိသူ ရွင္, လူအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္။ ပစၥတၱံ၊ အသီးသီးေသာ မိမိတုိ႔သႏၲာန္၌။ ေ၀ဒိတေဗၺာ၊ ခ်မ္းသာေလစြ ေကာင္းေလစြဟု ကာယ, စိတၱ သုခႏွစ္ျပင္ ထင္ထင္ရွားရွား ခံစားသိျမင္ရေသာ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသႏွင့္လည္း ျပည့္စုံေတာ္မူေပ၏။

တံ၊ ထုိသြာကၡာေတာအစ ေ၀ဒိတေဗၺာအဆုံး ဘ၀ဂ္ခ်ဳံးမွ် ဘုန္းရွိန္ႀကီးမား ဂုဏ္ ၆ ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ။ အဟံ၊ ခႏၶာအာယတန ဓာတ္စုမွ်ကုိ ကာယသမုတ္ အကၽြႏု္ပ္သည္။ ၀ႏၵာမိ၊ သဒၶါစိတ္ေဇာ အာ႐ုံေျပာ၍ မေနာ, ၀စီ, ကာယညီလ်က္ ဦးခ်ီလက္မုိး ၾကာငုံၿဖိဳးသုိ႔ ရွိခုိးပါ၏ဘုရား။

အက်ဳိး ၁၁-ပါးလကၤာ

၁။ ကိေလမေႏွာင့္
၂။ စိတ္စဥ္ေျဖာင့္၏
၃။ ဘုန္းေခါင္ေဟာၾကား၊ တရား႐ုိေသ၊
၄။ သဒၶါေစြ၍၊
၅။ ႏွစ္ေထြပီတိ၊
၆။ သည္းခံခ်ိ၏၊
၇။ ေစတီပုံလား၊
၈။ တရားႏွင့္ေန၊
၉။ ထင္ေပဟိေရာတ္*၊ (*ဟိ႐ြတ္ဟု ဖတ္ပါ။ ဟိရိၾသတၱပၸဟု ဆုိလုိသည္။)
၁၀။ စိတ္ၫႊတ္ဓမၼ၊
၁၁။ မဂ္မရလည္း၊ ေရာက္ထမမွား၊ နတ္႐ြာလားသည္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္ပြားက်ဳိးတည္း။

(မာဂဓိ - လကၤာ)

ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီ ပုတီးစိပ္


သရဏဂံု (၃၀) မႏၲာန္ေတာ္ႀကီး---
ပထမဦးစြာ ဇာ-ေဘာ-ဇီ-ယာ-မ-မ-အ-အ-နိ-နိ-ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ ၁၀-ခ်က္ အရက်က္ရမည္။
(၁) ဇာတိပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     ဇာတိပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     ဇာတိပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၂) ေဘာဂပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     ေဘာဂပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     ေဘာဂပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၃) ဇီ၀ိတပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။    
     ဇီ၀ိတပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     ဇီ၀ိတပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၄) ယာ၀ဇီ၀ံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     ယာ၀ဇီ၀ံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     ယာ၀ဇီ၀ံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၅) မရဏပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     မရဏပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     မရဏပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၆) မရဏကာလပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     မရဏကာလပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     မရဏကာလပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၇) အရဟတၱမဂၢပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     အရဟတၱမဂၢပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     အရဟတၱမဂၢပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၈) အရဟတၱမဂၢကာလပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     အရဟတၱမဂၢကာလပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     အရဟတၱမဂၢကာလပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၉) နိဗၺာနပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
     နိဗၺာနပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
     နိဗၺာနပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
(၁၀) နိဗၺာနကာလပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။     
       နိဗၺာနကာလပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
       နိဗၺာနကာလပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။

အနက္ကား---
(၁) ဇာတိပရိယႏၲံ-ဇာတိပဋိသေႏၶ ကုန္ဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္၊ 
ဗုဒၶံ-ျမတ္စြာဘုရားကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။
ဓမၼံ-တရားေတာ္ျမတ္ကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။
သံဃံ-သံဃာေတာ္ျမတ္ကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။

(၂) ေဘာဂပရိယႏၲံ-စည္းစိမ္ဥစၥာ ကုန္ဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္၊
ဗုဒၶံ-ဓမၼံ-သံဃံ-

(၃) ဇီ၀ိတပရိယႏၲံ-အသက္ ကုန္ဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္။
(၄) ယာ၀ဇီ၀ံ-အသက္ထက္ဆံုး။
(၅) မရဏပရိယႏၲံ-ေသခါနီးတိုင္ေအာင္။
(၆) မရဏကာလပရိယႏၲံ-ေသသည့္တိုင္ေအာင္။
(၇) အရဟတၱမဂၢပရိယႏၲံ-အရဟတၱမဂ္ ရသည့္တိုင္ေအာင္။
(၈) အရဟတၱမဂၢကာလပရိယႏၲံ-အရဟတၱဖိုလ္ ရသည့္တိုင္ေအာင္။
(၉) နိဗၺာနပရိယႏၲံ-ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံခါနီးတိုင္ေအာင္။
(၁၀) နိဗၺာနကာလပရိယႏၲံ-ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံသည့္တိုင္ေအာင္။
ဗုဒၶံ-ျမတ္စြာဘုရားကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။
ဓမၼံ-တရားေတာ္ျမတ္ကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။
သံဃံ-သံဃာေတာ္ျမတ္ကို၊ သရဏံ-ကိုးကြယ္ရာဟူ၍၊ ဂစၧာမိ-ဆည္းကပ္ပါ၏။

ပုတီးစိပ္ရန္---
တပုဒ္လွ်င္ ဗုဒၶံ၊ ဓမၼံ၊ သံဃံ ပြား၍ သရဏဂံု(၃၀) ျဖစ္၏။ 
ပုတီးစိပ္ေသာအခါ ဗုဒၶံ တစ္လံုး၊ ဓမၼံ တစ္လံုး၊ သံဃံ တစ္လံုး၊ စိပ္ရ၍ (၁၀)ပုဒ္မွာ (၃၀) ျဖစ္လာ၏။
(၁) ဇာတိပရိယႏၲံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။   ( ပုတီးတလံုးခ် )
     ဇာတိပရိယႏၲံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။   ( ပုတီးတလံုးခ် )
     ဇာတိပရိယႏၲံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။( ပုတီးတလံုးခ် ) စသည္ ပုတီးစိပ္ေလ။ 

ပုတီးစိပ္ေသာအခါ စိတ္တည္ၾကည္စြာထား၍ ဂုဏ္ေတာ္သံုးပါး အနက္သေဘာကို ဉာဏ္ႏွင့္သိ၍ ၾကည့္၍ စိပ္ႏိုင္ပါလွ်င္ အက်ိဳးထူးႀကီးမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း ရႏိုင္ၾကကုန္၏-ဟု ယံုၾကည္ရိုေသစြာ ပုတီးစိပ္ေလ။
သရဏဂံု၊ ကိုယ္လံုးျခံဳ၊ အကုန္သိဒၶိေပါက္။
သရဏဂံု၊ ကိုယ္လံုးထံု၊ အာရံုထင္နိမိတ္။
သရဏဂံု၊ သံုးဆယ္စံု၊ အကုန္ပုတီးစိပ္။
အႏၲရာယ္ကင္း၊ ကပ္ေက်ာ္နင္း၊ ေပါျခင္းလာဘ္မဆိပ္။

သရဏဂံု သံုးဆယ္ဂါထာ မႏၲာန္ေတာ္ႀကီး အက်ိဳးႀကီးပံုအက်ယ္ ---
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ထင္ျမင္ေအာင္ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့၍ သရဏဂံုမႏၲာန္ေတာ္ႀကီးကို ရြတ္ဆိုၾကလွ်င္ ၾကံတိုင္းေအာင္၏။ ေျပာသမွ် ျပီးစီး၏။ လူ နတ္တို႔ ခ်စ္ခင္၏။

ထမင္း ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ အစားအစာမ်ားကို မန္း၍ စားက (၉၆)ပါးေရာဂါ မျဖစ္ႏိုင္။ မိမိေနေသာ အိမ္ျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ျဖစ္ေစ၊ ေနရင္းထိုင္ရင္း၊ သြားရင္းလာရင္း၊ စားရင္းေသာက္ရင္း၊ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ ႀကီးကို ရြတ္ပြားကာ ေနၾကလွ်င္ (ေၾသာ္) ငါသည္ အဖိုအနဂၣ ထိုက္တန္လွေသာ ဂုစ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို အာရံုစြဲစြဲႏွင့္ စိတ္ထဲဉာဏ္ထဲတြင္ ျမဲျမဲႀကီး ေတြ႔ဆံုမိ ၾကည္ညိဳမိရေပျပီဟု ပါရာယနသုတၱန္လာ ပိဂႋယမေထရ္ကဲ့သို႔ မွတ္ထင္၀မ္းေျမာက္ရမည္။

တကယ္တမ္းယံုၾကည္၍ ဂုဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရြတ္ဆိုပြားလတ္ ဆည္ကပ္သူတို႔မွာ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆိုင္မေတြ႔ရဟု မွတ္၊ မေကာင္းေသာ အနိ႒ေဘးရန္အေပါင္းတို႔သည္ မလာမေရာက္ႏိုင္သည့္ျပင္ ေလာက၌ က်က္သေရမဂၤလာ စီးပြား အစားအစာ တိုးတက္သည္။
ဤသရဏဂံု(၃၀)ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္စြာႏွင့္ ရြတ္ဆိုပြားလတ္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူတို႔သည္ ၀ိပတၱိကပ္ဆိုးလည္း မထိုက္၊ ပ်က္စီးျခင္း ဗ်သနလည္း မဆိုက္၊ ရန္သူလည္း မကပ္၊ ဗုဒၶဓာတ္ သရဏဂံု ကိုယ္လံုျခံဳၾကလွ်ႈ္ ေလာကီဘံုျဖစ္ရာ ရတနာေတြလည္းေပါ၊ အသက္ရွည္လို႔ ေရာဂါကင္း၊ သာသနာေတာ္  ျမတ္ႀကီးကလည္း ေနေရာင္မက ထြန္းေတာက္လို႔ လင္းႏိုင္ပါသတည္း။

ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီ၏ လာဘ္ရႊင္ လာဘ္ပြား ေအာင္ဂါထာေတာ္


ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ၊
ရတၱိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ။
သႏၷေဒၶါ ခတၱိေယာ တပတိ၊
စ်ာယီ တပတိ ျဗဟၼေဏာ။
အထ သဗၺ မေဟာရတၱႎ၊
ဗုေဒၶါ တပတိ ေတဇသာ။ 
 တာဒိသံ ေတဇ သမၸႏၷံ၊
ဗုဒၶံ ၀ႏၵာမိ အာဒရံ။ 
နမကၠာရာ ႏုဘာေ၀န၊
သေဗၺ ပူေရႏၲဳ သကၤပၸါ။

အနက္အဓိပၸါယ္မွာ---
ေနမင္းႀကီးသည္ ေန႔အခါ၌သာ ထြန္းလင္းႏိုင္၏။
လမင္းႀကီးသည္ ညအခါ၌သာ ထြန္းလင္းႏိုင္၏။
ျပည္ရွင္မင္းတို႔သည္ မင္းေျမာက္တန္ဆာမ်ား ဆင္ယင္မွသာ ဘုန္းအရွိန္အ၀ါ ထြန္းလင္းႏိုင္၏။
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တို႔သည္ စ်ာန္သမာပတ္ ၀င္စားေနသည့္အခါမွသာ သပၸါယ္ေတာ္မူႏိုင္၏။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကမူ ေနရာတိုင္း အခါတိုင္း အခ်ိန္တိုင္း၌ ထာ၀စဥ္ သပၸါယ္စြာ ထြန္းလင္းေတာ္ မူပါေပသတည္း။

ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၱီအျမဲတမ္း ပူေဇာ္ေသာဓနသိဒၶိ ေအာင္ဂါထာ





အရဟံ ဗဟိအႏၱဇယံ သုဂတံ၊
အမိတံ ၀ိရဇံ လလိတံ အတုလံ။
စရဏံ တိဘ၀ူပသမံ ယမကံ၊
သုခဒံ သရဏံ ပဏမာမိ ဇိနံ။

အရဟံ - ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
ဗဟိအႏၱဇယံ - အတြင္းအပရန္ကို ေအာင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
သုဂတံ - ေကာင္းေသာစကားကို ေဟာေျပာတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
အမိတံ - မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္သည့္ တန္ခိုးျပာဋိဟာရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
၀ိရဇံ - ကိေလသာျမဴ ကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရာားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
လလိတံ - တင့္တယ္ သပၸါယ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
အတုလံ - အတုမရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
စရဏံ - အက်င့္စရဏႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
တိဘ၀ူပသမံ - ဘ၀သံုးပါး၌ ကိေလသာျငိမ္းေအးေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
ယမကံ - ေရမီးအစံုစံုေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
သုခဒံ - ခ်မ္းသာကို ေပးစြမ္းနိဳင္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
သရဏံ - ကိုးကြယ္အားထားရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။
ဇိနံ - မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပဏမာမိ - ရွိခိုးပါ၏ ဘုရား။


Wednesday, December 21, 2011

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးႏွင့္ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ

          ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါး
အရဟံ –
ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကို ျပဳေတာ္မမူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
လူမင္း၊ နတ္မင္း၊ ျဗဟၼာမင္းႏွင့္တကြ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱ၀ါအားလုံးတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သမၼာသမၺဳေဒၶါ –
သိစရာအားလုံးတို႔ကို အမွန္အတိုင္း ကုိယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ –
အသိဥာဏ္ေရာ၊ အက်င့္ပါျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
(၀ိဇၨာသုံးပါး၊ ၀ိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏ တစ္ဆယ့္ငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား)
သုဂေတာ -
ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
(မွန္ကန္၍ အက်ိဳးရွိေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။)
ေကာင္းေသာနိဗၺာန္သို႔ ၾကြေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
ေလာက၀ိဒူ –
ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား။
(သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာက ဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။)
အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ -
ဆုံးမထိုက္ေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို အတုမရွိဆုံးမေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ –
နတ္ လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
(နတ္လူတို႔အား ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း ညြန္ျပေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား)
ဗုေဒၶါ –
သစၥာေလးပါးကို ကုိယ္တိုင္လည္း သိေတာ္မူ၊ သူတစ္ပါးတုိ႔ကိုလည္း သိေအာင္ ေဟာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
(ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ ဟုဆိုအပ္ေသာ သစၥာေလးပါးတို႔ကို ကုိယ္တိုင္လည္း သိေတာ္မူ သူတစ္ပါးတို႔ကိုလည္း သိေအာင္ေဟာေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား)
ဘဂ၀ါ -      
ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။
(ဘုန္းေတာ္ အနႏၱ၊ ကံေတာ္အနႏၱ၊ ဥာဏ္ေတာ္အနႏၱ၊တန္းခုိးေတာ္အနႏၱတုိ႕ႏွင့္
ျပည့္စုံေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရား)

        ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ
၁။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ
အရဟံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
အရဟႏံ ၱသရဏံ ဂစာၦမိ
အရဟႏံ ၱ သိရသာ နမာမိ
ပထေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ။
၂။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ
သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သမၼာသမၺဳဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သမၼာသမၺဳဒၶံ သိရသာ နမာမိ
ဒုတိေယာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ။
၃။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ
၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သရဏံ ဂစာၦမိ
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သိရသာ နမာမိ
တတိေယာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ။
၄။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ
သုဂေတာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သုဂတံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သုဂတံ သိရသာ နမာမိ
စတုေတၳာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ ။
၅။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ
ေလာက၀ိဒူ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ေလာက၀ိဒံု သရဏံ ဂစာၦမိ
ေလာက၀ိဒံု သိရသာ နမာမိ
ပဥၥေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ ။
၆။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ
အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
အႏုတၱရံ ပုရိသဒမၼသာရထႎ သရဏံ ဂစာၦမိ
အႏုတၱရံ ပုရိသဒမၼသာရထႎ သိရသာ နမာမိ
ဆဌေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ။
၇။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ
သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သတၳာရံေဒ၀ မႏုႆာနံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သတၳာရံေဒ၀ မႏုႆာနံ သိရသာ နမာမိ
သတၱေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ ။
၈။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ
ဗုေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ
ဗုဒၶံ သိရသာ နမာမိ
အဌေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ ။
၉။   ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ
ဘဂ၀ါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ဘဂ၀ႏံ ၱ သရဏံ ဂစာၦမိ
ဘဂ၀ႏံ ၱ သိရသာ နမာမိ
န၀ေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ ။

၁၀။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ
ေလာက၀ိဒူ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ေလာက၀ိဒံု သရဏံ ဂစာၦမိ
ေလာက၀ိဒံု သိရသာ နမာမိ
ပဥၥေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ ။
၁၁။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ
သုဂေတာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သုဂတံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သုဂတံ သိရသာ နမာမိ
စတုေတၳာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ ။
၁၂။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ
အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
အႏုတၱရံ ပုရိသဒမၼသာရထႎ သရဏံ ဂစာၦမိ
အႏုတၱရံ ပုရိသဒမၼသာရထႎ သိရသာ နမာမိ
ဆဌေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ။
၁၃။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ
၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သရဏံ ဂစာၦမိ
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သိရသာ နမာမိ
တတိေယာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ။
၁၄။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ
သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သတၳာရံေဒ၀ မႏုႆာနံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သတၳာရံေဒ၀ မႏုႆာနံ သိရသာ နမာမိ
သတၱေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ ။
၁၅။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ
သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
သမၼာသမၺဳဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ
သမၼာသမၺဳဒၶံ သိရသာ နမာမိ
ဒုတိေယာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ။
၁၆။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ
ဗုေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစာၦမိ
ဗုဒၶံ သိရသာ နမာမိ
အဌေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ ။
၁၇။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ
အရဟံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
အရဟႏံ ၱသရဏံ ဂစာၦမိ
အရဟႏံ ၱ သိရသာ နမာမိ
ပထေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ။
၁၈။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ
ဘဂ၀ါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ
ဘဂ၀ႏံ ၱ သရဏံ ဂစာၦမိ
ဘဂ၀ႏံ ၱ သိရသာ နမာမိ
န၀ေမာ ၀ဇိရပါကာေရာ
ေသာဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ ။

ပါရမီဆယ္ပါး အျပားသုံးဆယ္

ဒါန- သီလ- ေနကၡမၼ- ပညာ- ဝီရိယ- ခႏၱီ- သစၥာ- အဓိဌာန္- ေမတၱာ ဥေပကၡာ - အဲဒီ “ပါရမီ”ဆယ္ပါးကိုဘဝေပါင္းမ်ား
စြာ (ေလးသေခၤ်နဲ.ကမၻာတစ္သိန္း) ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခ့ဲတယ္။

ဒါနပါရမီျဖည့္က်င့္ရာမွာဘုရားအေလာင္းေတာ္အေနနဲ.မိမိပိုင္တ့ဲ

သက္ရွိသက္မဲ့ပစၥည္းဟူသမွ်ကိုစြန္.ႀကဲလႉဒါန္းေပးကမ္းမႈ
ကိုျဖည့္က်င့္ရာမွာ သီဝိမင္းနဲ.ေဝႆႏၱရာမင္း ဘဝမွာ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္ပါတယ္ ။ ဘုရားအေလာင္းသီဝိမင္းရဲ့အလႉဒါနမွာ
စိတ္အားထက္သန္ပံုကိုစူးစမ္းလိုတဲ့ သိႀကားမင္းဟာ မ်က္မျမင္္ပုဏၰားဟန္ေဆာင္ျပီး မ်က္စိတစ္ဖက္ကိုအလႉခံရာ သီဝိမင္း
ႀကီးက မ်က္စိ ႏွစ္ဖက္စလံုးကို ထုတ္ျပီး ရက္ရက္ေရာေရာလႉဒါန္းလုိက္သတ့ဲ။
ေဝႆႏၱရာမင္းဘဝမွာလည္း မ႑ာပ္ ၆-ခုကို ေဆာက္လုပ္ကာ ေျခာက္သိန္းတန္ အဝတ္တန္ဆာနဲ. အစားအစာမ်ားကို ေန.စဥ္ လႉဒါန္းခဲ့ရံုမက တန္ဖိုးမ ျဖတ္ႏိုင္တ့ဲ ဆင္ျဖဴေတာ္ ကိုပါ လႉလိုက္တ့ဲအတြက္ ျပည္သူမ်ားကမေက်မနပ္ျဖစ္တာေႀကာင့္ ဟိမဝႏၱာဝဂၤဘာေတာင္ ကိုထြက္သြားရတယ္။ ေတာေတာင္ႀကီးအတြင္း ရေသ့ဝတ္နဲ.တရား အားထုတ္ေနစဥ္မွာ မဒၵီေဒဝီ မိဖုရား၊သားေတာ္ေလး ဇာလီနဲ.သမီးေတာ္ ဂဏွာဇိန္ တို.ကို အလႉခံ ပုဏၰားလက္သို. ရက္ေရာစြာေပးလႉလုိက္ပါတယ္ ။
 

သီလပါရမီျဖည့္က်င့္ရာမွာလည္းအလီနသတၱဳမင္းသားဘဝမွာ
ထင္ရွားလွပါတယ္။မင္းသားရဲ့ဖခမည္းေတာ္ဟာသမင္
လိုက္သြားရာမွနယ္ကၽြံျပီးေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္ ေရာက္သြားပါတယ္ ။ ေညာင္ေစာင့္ ဘီလူးက စားမယ္ လုပ္တ့ဲအခါ
“ေနာက္ေန.မွျပန္လာျပီးအစားခံပါမည္”လို.ကတိျပဳကာ

နန္းေတာ္ကိုျပန္လာတယ္။သားေတာ္အလီနသတၱဳမင္းသားႀကားသိတ့ဲ
အခါဖခမည္းေတာ္ကိုယ္စားဘီလူးစားခံရန္သြားပါတယ္ ။ မင္းသားဟာ မိမိေစာင့္ထိန္းထားတ့ဲ ကိုယ္က်င့္သီလ ျငိွဳးႏြမ္းမွာကို
စိုးရိမ္ျပီးလက္နက္ယူမသြားပါ။ဘီလူးလည္းမင္းသားရဲ့ရဲဝံံ့တဲ့အမူအရာက

ိုျမင္္တ့ဲအခါသတ္မစားဝံ့ေတာ့ပဲေနာက္ဆံုးမင္းသားရဲ့
အဆံုးအမကုိလုိုက္နာျပီး ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းႏိုင္သူျဖစ္လာပါတယ္ ။

ေနကၡမၼပါရမီ ေခၚေလာကီအာရံုကာမဂုဏ္မ်ားကိုမစံုမက္ပဲစြန္.ခြါကာ ရေသရဟန္းျပဳျပီးေတာ ထြက္ျခင္းကို ဘဝေပါင္းမ်ား
စြာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူရာမွာ “အေယာဃရ” အမည္ရတ့ဲမ င္းသားဘဝမွာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ မင္းသားကိုဖြားျမင္ျပီး ဘီလူးရန္
ကိုေႀကာက္တ့ဲ မိဘေတြက မင္းသားေလး ၁၆- ႏွစ္အရြယ္တိုင္ေအာင္ သံေလွာင္တြင္းမွာထားကာ ပညာသင္ေပးခ့ဲသတ့ဲ။ မင္းသားေလးကို ထီးနန္းအပ္ရန္ အျပင္ထုတ္လိုက္တ့ဲအခါ ဘုရားအေလာင္းမင္းသားက“အမိဝမ္းမွာ ၁၀- လ ၊ သံေလွာင္
အိမ္တြင္းမွာ ၁၆ -ႏွစ္ေနျပီး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေပမ့ဲ ေသျခင္းေဘးကေတာ့ျဖင့္မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသး” လို.ေတြးျပီး ရေသ့ဝတ္
ကာ
ေတာထြက္ခ့ဲသတ့ဲ ။

ပညာပါရမီကိုျဖည့္ဆည္းရာမွာလည္းမေဟာသဓာပညာရွိဘဝမွာ

ပညာတန္ခိုးနဲ.အမ်ားအက်ိဳးရွိရန္ေဆာင္ရြက္ပံုမွာထင္ရွားလွပါတယ္။
စူဠျဗဟၼဒတ္မင္း ဟာ ဇမၺဴဒိတ္မင္းေပါင္း ၁၀၀-ကိုဖမ္းျပီးအဆိပ္ခတ္ထားတ့ဲအရက္တိုက္သတ္ရန္
ႀကံစည္ထားပါတယ္။ ဒီလိုႀကံစည္တာကိုသိတ့ဲမေဟာသဓာကသူ.ရဲ့ပညာနဲ.
ျပႆနာကိုေျဖရွင္းျပီးပါယ္ဖ်က္ခ့ဲတယ္။
မင္းႏွစ္ပါးေျပျငိမ္းလာတ့ဲအထိလည္း
သူ.ရဲ့ပညာနဲ.စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခ့ဲပါတယ္ ။

ဝီရိယ ပါရမီျဖည့္ဆည္းရာမွာ မဟာဇနကၠမင္းသားဘဝမွာထင္ရွားပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္းဟာသေဘၤာျဖင့္ကုန္ေရာင္းထြက္
ခ့ဲရာ ပင္လယ္ျပင္မွာ မုန္တိုင္းမိကာ သေဘၤာပ်က္ျပီး လူေပါင္း ၇၀၀ - ေက်ာ္ေသဆံုးသြားခ့ဲတယ္ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကေတာ့ ရွိသမွ်ခြန္အားကို အသံုးျပဳျပီး ၇ - ရက္လံုးလက္ပစ္ကူးခတ္ကာ ႀကိဳးစားတယ္ ။ ဒီေနာက္ ေမခလာ နတ္သမီးရဲ့ ကူညီမႈေႀကာင့္ အသက္ေဘးမွလြတ္ေျမာက္ရံုမက မိထိလာျပည္ႀကီးရဲ့ ထီးနန္းကိုလည္းရရွိ ခ့ဲပါတယ္။

ခႏၱီပါရမီျဖည့္က်င့္ရာမွာလည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရဲ့ တစ္ဘဝမွာ အင္အားႀကီးမားလွတ့ဲ ေမ်ာက္မင္းေဒဝဒတ္
ေလာင္းပုဏၰားဟာ သစ္ကိုင္းက်ိဳးကာ ေခ်ာက္တြင္းသို.က်ဆင္းသြားပါတယ္။ “ကယ္ပါ-ယူပါ” တစာစာနဲ.ေအာ္သံကိုႀကားရတ့ဲ
ေမ်ာက္မင္း ဟာ ပုဏၰားကို ကယ္ဆယ္ခ့ဲျပီး ေမာပန္းလွတ့ဲအတြက္ ပုဏၰား ရဲ့ေပါင္ေပၚမွာ ေခါင္းတင္ကာအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ေမ်ာက္အသားကို စားလိုစိတ္ေပၚလာတ့ဲ ပုဏၰား က ေမ်ာက္မင္းရဲ့ဦးေခါင္းကို ေက်ာက္ခဲနဲ.ထုရိုက္ရာ ေမ်ာက္မင္းႏိုးလာျပီး သစ္ပင္ေပၚသို.ေျပးတက္သြားပါသည္ ။ ေတာႀကီးအလယ္မ်က္စိလည္ကာ ေသရေတာ့မည္ကို စိုးရိမ္ရွာတ့ဲေမ်ာက္မင္းဟာ သစ္ပင္ေပၚမွခုန္ကူးကာ ဦးေခါင္းမွက်တ့ဲေသြးစက္မ်ားကို ေျခရာခံလိုက္လာရန္မွာႀကားျပီး ပုဏၰားကိုလူသြားလမ္းအေရာက္ပို.
ေပးခ့ဲပါတယ္ ။


သစၥာပါရမီ ျဖည့္က်င့္ရာမွာလည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ မဟာသုတေသာမမင္း ျဖစ္ခ့ဲစဥ္က ေပါရိသာဒဟာ ရွင္


ဘုရင္ျဖစ္ပါလ်က္ လူသားစားတ့ဲအတြက္ တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းခံရပါတယ္ ။ တစ္ေန.ေတာ့ ေတာတြင္းမွာ ေပါရိသာဒ ရဲ့ေျခဖဝါးကို သစ္ငုတ္စူးျပီးအနာျဖစ္ရာ ၇ - ရက္အတြင္း အနာေပ်ာက္ေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ပါက ဇမၺဴဒိတ္မင္း အေပါငး္ရဲ့ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ.ယစ္ပူေဇာ္ပါမယ္-လို.ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ကို ကတိထားခ့ဲတယ္ ။ ယႀကာမီ အနာကသူ.အလိုလို
ေပ်ာက္သြားတာကို “နတ္မျခင္း” လို.ယူဆကာ ဇမၼဴဒိတ္မင္း မ်ားကို ဖမ္းဆီးထာ
ခ့ဲတယ္ ။ အဲဒီမင္းေတြအထဲမွာ သူ.ဆရာျဖစ္ခ့ဲဖူးတ့ဲ သုတေသာမမင္း လည္းပါဝင္တယ္ ။ မင္းႀကီးဟာအဖမ္းမခံရမီအခ်ိန္က ပုဏၰားတစ္ဦးထံမွာ တရား
ဂါထာ နာယူရန္ ကတိစကားကိုသတိယျပီး ”တရားနာျပီးလွ်င္ ျပန္လာပါမည္” လို.ဂတိျပဳခြင့္ေတာင္းခ့ဲပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ. တရားနာျပီးတ့ဲအခါသုတေသာမမင္းအသတ္ခံရမွာကိုသိပါလ်က္နဲ. သစၥာမဖ်က္ပဲ မေႀကာက္မရြံ.အသက္စြန္.ကာ ေပါရိသာဒ ထံသို.ျပန္လာခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီလို ေသေဘးကို မေႀကာက္မရြံ.ပံုကို ေမးတ့ဲအခါ အေလာင္းေတာ္ရဲ့ ေျဖႀကားလိုက္တ့ဲ တရားစကားမ်ားေႀကာင့္ ေပရိသာဒလည္းလူေကာင္းတစ္ေယာက္ျပန္လည္ေရာက္ရွိကာ ဇမၺဴဒိတ္မင္းအားလံုးလည္း အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သြားႀကရပါတယ္ ။

အဓိဌာန္ပါရမီကိုျဖည့္က်င့္ရာမွာလည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ေတမိမင္းသားဘဝမွာအထင္ရွားဃံုးျဖစ္ပါတယ္။
ထီးျဖဴေအာက္မွာရွိေနတ့ဲ တစ္လသားအရြယ္ ေတမိယမင္းသားေလးဟာ ထီးျဖဴကိုျမင္လိုက္တာနဲ. ေရွးဘဝမ်ားကိုိုျပန္လည္သိျမင္လာပါတယ္ ။ လြန္ခ့ဲတ့ဲဘဝက ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့စဥ္မွာ အဆံုးအျဖတ္ အမိန္.ေပးမွားခဲ့တ့ဲအတြက္ ငရဲသို႕က်ရတာကို သတိရျပီး မင္းျဖစ္ရမွာကိုအလြန္ေႀကာက္ရြံ.ထိတ္လန္.သြားပါတယ္ ။ ဒီအခါ ေရွးဘဝက မိခင္ေတာ္စပ္ခ့ဲဖူးသူ ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးက“ ခ်စ္သား- ရွင္ဘုရင္ မျဖစ္လိုပါက ဆြံ.-အ -ဟန္ေဆာင္ေနပါ” လုိ.အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။
ဒါ့ေႀကာင့္ ေတမိယမင္းသားေလးလည္း “ဆြံ.-အ-ဟန္ေဆာင္ေနေတာ့မည္” -လို. အခိုင္အမာအဓိဌာန္ျပဳလိုက္
ပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ. အသက္ ၁၆ - ႏွစ္အရြယ္ေရာက္တ့ဲတိုင္ေအာင္ ဆြံ.-အ-ေနတ့ဲ မင္းသားကို“ထီးနန္းနဲ.မထိုက္တန္”
လို.ဆံုးျဖတ္ျပီး ဖခမည္းေတာ္ႀကီးက ေတာတြင္းကိုႏွင္လိုက္တံျအခါ မင္းသားလည္း ရေသ့ရဟန္းျပဳကာတရားအား
ထုတ္ေနပါေတာ့တယ္ ။
 

ေမတၱာပါရမီျဖည့္ဆည္းရာမွာလည္း သုဝဏၰသာမဘဝမွာထင္ရွားပါတယ္ ။ ေတာတြင္းမွာ မ်က္မျမင္မိဘႏွစ္ပါးကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေနတ့ဲ ရေသ့ေလး သုဝဏၰသာမ ဟာ ျခေသၤ့ - က်ား - သမင္ စတ့ဲ သားေကာင္မ်ားအေပၚ တကယ့္
ေမတၱာစိတ္နဲ. ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာေနခ့ဲပါယ္ ။ မိမိအား သားေကာင္ထင္မွတ္ကာ ေလးျမားနဲ.ထစ္သတ္သူ ပီဠိယကၡမင္း
ကိုပင္ ေမတၱာမပ်က္ခ့ဲပါ။ ဒါ့ေႀကာင့္လည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေမတၱာနဲ.သစၥာတန္ခိုးနဲ. မိဘႏွစ္ပါးပါ မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္း
ရခ့ဲပါတယ္ ။
 

ဥေပကၡာပါရမီကို ဘုရားအေလာင္းျဖည့္ဆည္းရာမွာ “ေလာမဟံသ” အမည္ရတ့ဲ ဘဝမွာ ထင္ရွားလွပါတယ္ ။ မိဘ
မ်ားကြယ္လြႏ္သြားတ့ဲအခါ ေလာမဟံသ မင္းသားေလးဟာစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားစြာကို စြန္.လႊတ္ကာေတာထြက္သြားပါ
တယ္ ။ ရေသ့ရဟန္းျပဳလွ်င္ လူေတြအထင္ႀကီးျပီး ေလးစား-ကိုးကြယ္ႀကမွာကို စိုးရိမ္တ့ဲအတြက္ အဝတ္တစ္ထည္
တည္းနဲ.သြားလာ ေနထိုင္ခ့ဲပါတယ္ ။ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံသူေတြနဲ.ေဝးေအာင္ေရွာင္ခ့ဲတယ္ ။ အိပ္တ့ဲအခါ
လည္း သုသာန္မွ လူအရိုးကို ေခါင္းးအံုးအိပ္ပါတယ္ ။ ကေလးမ်ားဝိုင္းအံုလာျပီး တံေထြးနဲ.ေထြးႀက - အရက္မူးသ
္မားမ်ား ေလွာင္ေျပာင္ႀကတာကိုလည္း စိတ္ဆိုးျခင္း-အျပစ္ယူျခင္းမရွိပါ ။ လူအခ်ိဳ.မွ ပန္းနံ.သာမ်ား စားေကာင္း
ေသာက္ဖြယ္မ်ား လာေရာက္ေပးႀကတာကိုလည္းခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈလံုးဝမျပဳပါ။ ေကာင္းဆိုးႏွစ္ျဖာ ဘယ္ဘက္ကို
မွ် မတိမ္းေစာင္းပဲ တည့္မတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ဥေပကၡာျပဳ ျပီးသာေနခ့ဲပါတယ္ ။

ဗုဒၶျမတ္ဘုရားအေနနဲ. ဒီလို ”ပါရမီဆယ္ပါး” ကို ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ျဖည့္က်င့္ရာမွာ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီး
(၁) ေလာကလူသား-ကမၻာသူကမၻသား-သတၱဝါမ်ား ေကာင္းစား ခ်မ္းသာေရး-
(၂) မိမိ၏အမ်ိဳးသား -မိမိလူမ်ိဳးေကာင္းစားခ်မ္းသာေရး-
(၃) သတၱဝါအမ်ားကို သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲျခင္းမွ လြတ္ကင္းေစရန္ ကယ္တင္ႏိုင္မည့္ “သဗၺညဳဘုရား”ျဖစ္ေရး
ဆိုတ့ဲ အခ်က္ႀကီး(၃)ရပ္ကို ဦးထိပ္ထားကာက်င့္ေဆာင္ခ့ဲျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။

ဒီလိုပါရမီအက်င့္မ်ားဟာ မိမိအပါအဝင္ ေလာကလူသားအားလံုးရဲ့ ခ်မ္းေျမ့သာယာမႈနဲ.စည္ပင္ဝေျပာမႈကို လုပ္ေပးရာ
ေရာက္တ့ဲအတြက္ စြန္.လႊတ္ႏိုင္သေလာက္ မိမိအတြက္လည္း အဆေပါင္းမ်ားစြာ အက်ိုဳးသက္ေရာက္လာမွာအမွန္ျဖစ္ပါတယ္။


မဟာဗုဒၶ၀င္ ပထမတြဲ ပထမပိုင္း အႏုဒီပနီ ( ကာ ) ၌
ထိုပါရမီ ၁၀-ပါးတို႔တြင္ တပါးတပါးလွ်င္ ပါရမီ၊ ဥပပါရမီ၊ ပရမတၳပါရမီ ဟူ၍
( ဥပမာ-ဒါန-၌ ၁-ဒါနပါရမီ၊ ၂-ဒါနဥပပါရမီ၊ ၃-ဒါနပရမတၳပါရမီ-ဟူ၍ သံုးပါး။ သီလစသည္တို႔၌ ထို႔အတူ )
သံုးပါးစီ သံုးပါးစီ ျပားေသာေၾကာင့္ ပါရမီအက်ယ္ သံုးဆယ္ျဖစ္သည္။

ဤသံုးပါးတို႔အတြက္ ေရွးဦးစြာ
၁။ သားမယား ေရႊေငြစေသာ အသံုးအေဆာင္၀တၳဳ။
၂။ မိမိ၏ လက္ေျခစေသာ အဂၤါႀကီးငယ္ႏွင့္
၃။ အသက္ - ဤသံုးပါးကို မွတ္သားျပီးလွ်င္

ဒါနအတြက္
၁။ အသံုးအေဆာင္၀တၳဳကို စြန္႔လွဴသည္ကား ဒါနပါရမီ။
၂။ အဂၤါႀကီးငယ္ကို စြန္႔လွဴသည္ကား ဒါနဥပပါရမီ။
၃။ အသက္ကို စြန္႔လွဴသည္ကား ဒါနပရမတၳပါရမီ-ဟု မွတ္အပ္၏။

ထို႔အတူ အသံုးအေဆာင္ ၀တၳဳဟူေသာအေၾကာင္း၊
အဂၤါႀကီးငယ္ဟူေသာ အေၾကာင္း၊
အသက္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မလြန္က်ဴးဘဲ သီလကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ျခင္းမ်ိဳးကို သီလပါရမီ၊ သီလဥပပါရမီ၊ သီလပရမတၳ ပါရမီ-ဟု အစဥ္အတိုင္း မွတ္ယူအပ္၏။
ၾကြင္းေသာ ပါရမီ ၈-ပါးတို႔၌လည္း ဤနည္းကို မွီး၍ သိရာ၏။

(က) သက္မဲ့သက္ရွိ ၊ ဗာဟိရက ၊ စြန္႔ႏိုင္က ၊ မူလပါရမီ ။
(ခ) အဂၤါႀကီးငယ္ ၊ အသြယ္သြယ္ကို ၊ မတြယ္စိတ္မွ ၊ စြန္႔ႏိုင္က ၊ ဥပပါရမီ ။
(ဂ) အသက္ဇီ၀ ၊ စြန္႔ႏိုင္က ၊ ပရမတၳပါရမီ ။
(ဃ) ပါရမီဆယ္ပါး ၊ အက်ယ္ပြား ၊ အျပားသံုးဆယ္ မည္ ။
ဟု ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားေလသည္။

ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးကန္ေတာ့ရတဲ့အက်ဳိးမ်ား

၁။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို ့၏ အေပၚ ၌ လည္းေကာင္း၊
၂။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးတို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၃။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာအဂၢသာ၀က၊မဟာသာ၀ကရဟႏၱာ

အရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၄။ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီးမားၾကကုန္ေသာ ရဟႏ ၱာအရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးတို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၅။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာမိခင္တို ့၏ အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၆။ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီးမားၾကကုန္ေသာဖခင္တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၇။ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီးမားၾကကုန္ေသာ လိမၼာေစရန္ က်ိဳးေၾကာင္းျပ၍ ဆံုးမတတ္ေသာဆရာသမားတို ့၏
အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၈။ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ သီလဂုဏ္၊သမာဓိဂုဏ္၊ပညာဂုဏ္တို ့ကို ဆည္းပူးျဖည့္က်င့္လ်က္ရွိၾက
ကုန္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္၊ရဟန္းပုဂၢိဳလ္၊အရိယာပုဂၢိဳလ္ တို ့၏အေပၚ၌လည္းေကာင္း၊
၉။ထမင္းတစ္လုတ္ ေရတစ္မုတ္စသည္ျဖင့္ ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္ေထာက္ပံ့ဖူးေသာ ေက်းဇူးရွင္ ပုဂၢိဳလ္တို ့၏
အေပၚ၌လည္းေကာင္း ကာယကံ၊၀စီကံ၊မေနာကံတစ္ပါးပါးျဖင့္ ျပစ္မွားမိသည္ရွိခဲ့ပါက ထိုအျပစ္တို ့ကို
ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွာရိုေသျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ဤသို ့ ရွိခိုးပူေဇာ္ဖူးေမွ်ာ္မာန္ေလ်ာ့ကန္ေတာ့ရေသာ ေကာင္းမႈကံေစတနာတို ့ေၾကာင့္ အလံုးစံုေသာ
ေဘးေရာဂါအႏ ၱရာယ္အေပါင္းတို ့မွ ကင္းေ၀းျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ
သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကိုေကာင္းစြာသိျမင္၍နိဗၺာန္သို ့စံ၀င္ႏိုင္ေသာကိုယ္ျဖစ္ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
ေလာကီမဂၤလာအျဖာအျဖာတို ့သည္လည္း စိတ္ၾကံတိုင္း၊ေတာင္းတတိုင္းလြယ္ကူလ်င္ျမန္စြာျပည့္စံု၍
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။


ဗုေဒၶါ ပေစၥက ဗုဒၶါစ
အရဟာ အဂၢ သာ၀ကာ
မာတာပိတု ဂုရုသတၱာ
ဓမၼေဒသကာ စ ဒါယကာ

ဣေမ ဒသ မဟာဂုေဏ
အဟံ ၀ႏၵာမိ သဗၺဒါ။


ခင္ပြန္းၾကီး (၁၀)ပါး ပူေဇာ္ရတဲ့ အက်ိဳးမ်ား
(၁) ကိုယ့္အရပ္ေဒသက အရပ္တစ္ပါးကို သြားတဲ့အခါ အစားအစာ မရွားပါးဘူး။
(၂) ေရာက္ရာအရပ္မွာ အပူေဇာ္ခံရတယ္။
(၃) ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး မႏွိ္ပ္စက္ႏိုင္ဘူး။
(၄) မ်က္ႏွာျမင္ရင္ ခ်စ္ခင္ေစတယ္။
(၅) လူပံုအလည္မွာ ရဲရင့္ေစတယ္။
(၆) ကိုယ့္ရဲ့ ဂုဏ္သတင္း ျပန့္လြင့္ေစတယ္။
(၇) အျခံ အရံ အျမဲမျပတ္ရွိတယ္။
(၈) ဆင္ ၊ ျမင္း ၊ ကြ်ဲ ၊ ႏြား ၊ သီးႏွံေပါမ်ားကာ … စိးပြားတိုးတက္မည္။
(၉) မေတာ္တဆ ေဘးအႏၲရယ္က်ေရာက္ခဲ့ရင္ … ဆိုး၀ါးစြာ မခံစားရဘူး။
(၁၀) သား သမီး ၊ အေျခြအရံမ်ားနဲ့ တင့္တင့္တယ္တယ္ေနရျခင္းဆိုတဲ့
အက်ိဳး (၁၀)ပါးနဲ့ ျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္ ။

ခင္ပြန္ႀကီးဆယ္ပါးႏွင့္ ျပစ္မွာမိသူ ရႏိုင္တဲ့အက်ဳိးမ်ား

၁။သမၼာ သဗၺဳုဒၶဘုရား
၂။ပေစၥက ဗုဒၶါ
၃။ရဟႏၱာ
၄။အဂၢသာ၀က
၅။မိခင္
၆။ဖခင္
၇။အေလးဂရုျပဳထိုက္သူ
၈။တရားေဟာဆရာ
၉။အတတ္ပညသင္ေပးသူ
၁၀။ ေကၽြးဖူး ေပးဖူးသူ
 
ဤသူမ်ား ကိုု ကာယကံ ၊၀စိီကံ မေနာကံ၊ တို႕ ျဖင့္ျပစ္မွားေစာ္ကားမိပါက ရရိ်နိုင္မယ့္ ဒဏ္ၾကီးဆယ္ပါးကေတာ့
၁။ ေ၀ဒနာၾကီးမား
၂။ေလ်ာ့ပါးစည္းစိမ္
၃။ေနအိမ္မီးေလာင္
၄။အဂၤါက်ိဳးျပတ္
၅။နူနာ၀ဲစြဲ
၆။စိတ္ေဖာက္ရူးသြပ္
၇။ မမွန္စြပ္စြဲ
၈။မင္းျပစ္ဒဏ္သင့္
၉။ျပိဳကြဲမ်ိဳးေဆြ
၁၀။ေရႊေငြ ကၽြဲႏြား ယြင္းေဖာက္ျပားက ဆယ္ပါးမ်က္ေမွာက္
ဒဏ္ၾကီးေရာက္၍ ေနာက္၌မေသြ ေသျပန္ေလေသာ္
ငရဲ႔ ၾကီးစြာ လားဖို႕ ရာတည္း ။

Tuesday, December 20, 2011

နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ဥာဏ္စဥ္ ၁၆ ပါး

၁။ နာမရူပ ပရိေစ ၦဒဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါးကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာဥာဏ္။
၂။ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို သိေသာဥာဏ္။
၃။ သမၼာသနဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါးကို အနိစၥ ၊ ဒုကၡ ၊ အနတၱ ဟု သံုးသပ္ေသာဥာဏ္။
၄။ ဥဒယဗၺယဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါး ျဖစ္ပံုပ်က္ပံုကို ရႈသျဖင္႕ ျဖစ္ေပၚလာေသာဥာဏ္။
၅။ ဘဂၤဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါး ျဖစ္ျခင္းကို လႊတ္၍ ပ်က္ျခင္းကို ထင္ေသာဥာဏ္။
၆။ ဘယဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ ၂ ပါးပ်က္ျခင္းကို ေဘးဟု ရႈသည္၏ အစြမ္းျဖင္႕ ထင္ျမင္ေသာဥာဏ္။
၇။ အာဒိန၀ဥာဏ္ – ထိုေဘးကို ဆင္းရဲျခင္းဟု ရႈသည္႕အစြမ္းျဖစ္ေသာဥာဏ္။
၈။ နိဗၺိဒါဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ခႏၶာ ၊ သခၤါရ ျဖစ္ပံုပ်က္ပံုကို ျငီးေငြ႕ဖြယ္ဟု ျမင္ေသာဥာဏ္။
၉။ မုစၥိတုကမ်တာဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ခႏၶာ သခၤါရတို႕မွ လြတ္ရာနိဗၺာန္သို႕ ညႊတ္ေသာဥာဏ္။
၁၀။ ပဋိသခၤါဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္ခႏၶာ သခၤါရတို႕မွ အတင္းလြတ္ေျမာက္လိုေသာဥာဏ္။
၁၁။ သခၤါရူေပကၡာဥာဏ္ – ရုပ္နာမ္သခၤါရတို႕၌ မုန္းခ်စ္မျပဳ လ်စ္လ်ဴရႈေသာဥာဏ္။
၁၂။ အႏုေလာမဥာဏ္ – ၀ိပသနာဥာဏ္ ရင္႕သန္သျဖင္႕ မဂ္၄ခု ေပၚေအာင္ ႏိႈးေဆာ္ပမာတူေသာ ဥာဏ္။
၁၃။ ေဂါၾတတူဥာဏ္ – ပုထုဇဥ္အႏြယ္ကိုျဖတ္၍ အရိယာအႏြယ္ကို ပြားေစေသာဥာဏ္။
၁၄။ မဂ္ဥာဏ္ – နိဗၺာန္ကို သိျမင္ေသာဥာဏ္။
၁၅။ ဖလဥာဏ္ – နိဗၺာန္ကိုသိေသာ ဖိုလ္ဥာဏ္။
၁၆။ ပစၥေ၀ကၡဏာဥာဏ္ – မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ပယ္ျပီး မပယ္ျပီးေသာ တရားကို ဆင္ျခင္ေသာဥာဏ္။

အဘိဓမၼာ ႏွင့္ ၀ိပႆနာ

  အဘိဓမၼာဟူသည္ အလြန္သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ႔ေသာ ဓမၼ၊ အလြန္နက္နဲ ခက္ခဲေသာ ဓမၼ၊ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ေသာ ဓမၼ၊ အလြန္ထူးကဲေသာ ဓမၼ၊ ျဖစ္သည္။ ဓမၼ-ဟူသည္ အရွိတရား၊ အမွန္တရား၊ ေၾကာင္းက််ိဳးဆက္တရား၊ သဘာ၀တရား၊ ပကတိတရား၊ ေဉယ်တရား၊ နိႆတၱတရား၊ နိယာမတရား၊ ပရမတၳတရား၊ သစၥာတရားတို႔ျဖစ္သည္။ အလြန္႔အလြန္ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ႔ေသာ၊ ခက္ခဲနက္နဲေသာ၊ ထူးကဲဆန္းက်ယ္ေသာ၊ သတၱအတၱမဟုတ္ေသာ၊ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အားျဖင့္ အရွိအမွန္ျဖစ္ေသာ၊ သိအပ္ေသာ ထို အဘိဓမၼာကို ျမတ္ဗုဒၶသည္ နတ္ျပည္၌ ေဟာခဲ့သည္။ ထိုမွ် လြန္ကဲခက္ခဲေသာ ဓမၼ-ကို စိတ္အစဥ္၌ အာရံုႏွင့္ နီ၀ရဏ ၾကား၀င္မခုဘဲ တဆက္တည္း မရပ္မနား ေတာက္ေလွ်ာက္ ဧကာသန ဧက၀ါရ နာၾကားႏိုင္မွ တတ္သိနားလည္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။  လူတို႔ဌာေနမွာ စားေရး၊ အိပ္ေရး၊ ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းေရး စသည့္ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားသည္ အလုပ္တိုင္း၌ ၀င္ေရာက္ ဟန္႔တားေလ့ရွိသည္။ အလုပ္တခု၌ စိတ္ကူး စူးစိုက္ေနခိုက္ ကိုယ္ခႏၶာ ပင္ပန္းျခင္း၊ အေလးအေပါ့သြားလိုျခင္း၊ အစာေရစာ ဆာေလာင္ျခင္း စသည္တို႔က ၀င္ေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္၌ စူးစိုက္ထားေသာ သမာဓိ ပ်က္စီးရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္း ႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဟာရလွ်င္ ထိုမွ်နက္နဲသည့္ အဘိဓမၼာ-သည္ လူတို႔ျပည္၌ အရာထင္၍ က်န္ခဲ့မည္ မဟုတ္ေပ။ နတ္တို႔ ဌာေနမွာကား အခ်ိန္ ကြာျခားခ်က္ကလည္း ေ၀းလြန္းလွသည္၊ လူ႔ျပည္မွာ ႏွစ္တရာ၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ တရက္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စားခ်ိန္၊ အိပ္ခ်ိန္တို႔မွာ က်ဲလြန္းလွသည္။ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ စြန္႔ရျခင္း၊ ေညာင္းညာပင္ပန္းျခင္းလည္း မရွိေသာ ထိုနတ္မ်ားမွာ ၁၅-မိနစ္ (သူတို႔အခ်ိန္ျဖင့္) ခန္႔မွ်သာရွိမည့္ ထိုအဘိဓမၼာ တရားပြဲကို တဆက္တည္း၊ တထိုင္တည္း၊ တစိတ္တည္း၊ တ၀ီထိတည္း နာၾကားခဲ့ၾကရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုနတ္မ်ားျပည္၀ယ္ ဆက္တိုက္ေဟာခဲ့ေသာ ထိုအဘိဓမၼာကို လူတို႔ျပည္၀ယ္ အရွင္သာရိပုတၱရာ သာလွ်င္ ရက္ေပါင္း ကိုးဆယ္၊ အႀကိမ္ ကိုးဆယ္၊ ျပန္လည္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါေလသည္။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ျဖစ္၍သာ ထိုအဘိဓမၼာကို ရက္ျခား၍ နာၾကားျပီး ေဆာင္ထားႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။  အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ျမတ္ဗုဒၶထံမွ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ နာၾကားခဲ့ရေသာ အဘိဓမၼာကို သူ၏ တပည့္ ရဟန္းငါးရာတို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ ျပန္ေဟာခဲ့ေလသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ အဘိဓမၼာကို အရွင္သာရိပုတၱရာအထံမွာ သင္ယူၾကေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ တာ၀တႎသာသို႔ တက္ၾကြေသာေန႔ကမွ အရွင္သာရိပုတၱရာထံ၌ ရဟန္းျပဳၾကေသာ ရဟန္းသစ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။ သရက္ျဖဴပင္ရင္းက တန္ခိုးျပာဋိဟာပြဲကုိ ၾကည္ညိဳၾကေသာအမ်ိဳးေကာင္းသား ၅၀၀-တို႔သည္ ထိုေန႔ (၀ါဆိုလျပည့္ေန႔) မွာပင္ ရဟန္းျပဳၾက၊ ထိုေနာင္ တေန႔မွာပင္ အဘိဓမၼာကို နာၾကားၾကရေလသည္။ ထိုအဘိဓမၼာ-တရားသည္ပင္ ထိုရဟန္းတို႔အတြက္ ၀ိပႆနာ ျဖစ္ရေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုႏွစ္၀ါတြင္းမွာပင္ ထိုရဟန္း ၅၀၀-တို႔သည္ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကျပီး ထို၀ါ (ျမတ္ဗုဒၶ ခုနစ္၀ါေျမာက္) ကၽြတ္မွာပင္ ထိုရဟန္းမ်ား အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္း ေဆာင္တို႔ (အာဘိဓမၼိက၊ သတၱပကရဏိက) ျဖစ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဓမၼ-အားလံုးတို႔ကို ေရွးဦးစြာ စုေပါင္းသိမ္းက်ံဳး၍ ျပသည္။ ထို႔ေနာင္ အေသးစိတ္ ခြဲျခမ္းေ၀ဖန္၍ ျပသည္။ တဖန္ ဓာတ္ခြဲ၍ ျပသည္။ သိမ္းက်ံဳး၍ ခြဲျခမ္း ေ၀ဖန္ထားေသာ ထိုဓမၼအေသးစိတ္ကို ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ယွဥ္စပ္သတ္မွတ္ေတာ္မူျပန္သည္။ ထို႔ေနာင္ ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ေတာ္မူျပန္သည္။ ထို႔ေနာင္ အစံုစံု ျပန္စုပံု၍ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ျပျပန္သည္။ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္း၌ စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္တို႔စုရံုးျခင္း၊ ေ၀ဖန္ျခင္း၊ ဓာတ္ခြဲျခင္း၊ ပုဂၢိိဳလ္ခြဲျခင္း၊ ၀ါဒယွဥ္ျခင္း၊ စံုညီျပဳျခင္း၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ျခင္း ဟူေသာ ခုနစ္ပါးေသာ နည္းစနစ္တို႔သည္ တကယ္စင္စစ္ အလြန္ေလးနက္သည့္ ၀ိပႆနာနည္းစနစ္မ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာ ၀ိပႆနာကို နာၾကားၾကရေသာ ထိုအဘိဓမၼာ၏ အစစြာေသာေန႔တြင္မွ ရဟန္းျပဳခဲ့ၾကေသာ ရဟန္းငါးရာတို႔သည္ အဘိဓမၼာျပီးဆံုးေသာေန႔မွာပင္ သူတို႔၀ိပႆနာလုပ္ငန္း ျပီးဆံုးေသာေန႔ပင္ ျဖစ္ရေလသည္။  ၀ိပႆနာဟူသည္ အထူးထူးေသာနည္းတို႔ျဖင့္ ရုပ္နာမ္တို႔၏ ပကတိ၊ သဘာ၀၊ နိယာမ၊ ကာရဏ၊ နိႆတၱ၊ အနတၱ၊ ပ႐မတၳတို႔ကို ရႈ၍၊ စူးစမ္း၍၊ ထြင္းေဖာက္၍ သစၥာႏွင့္ သႏိၲကို ရွာေဖြေသာစနစ္ နည္းပညာတခုပင္ ျဖစ္သည္။ ရုပ္၏ သဘာ၀ ရုပ္ႏွင့္ရုပ္ခ်င္း အျပန္အလွန္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ေက်းဇူးျပဳပံု၊ နာမ္၏ သဘာ၀ နာမ္ႏွင့္နာမ္ျခင္း အျပန္အလွန္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ ေက်းဇူးျပဳပံုတို႔ကို ဉာာဏ္ျဖစ္စဥ္ဆယ္မ်ိဳးမွာ ျပထားသည့္အတိုင္း၊ သန္႔စင္ပံု ခုနစ္မ်ိဳး တိုးတက္ပံုမ်ားမွာ ျပထားသည့္အတိုင္း အတြင္းကိုယ္ႏႈိက္ စူးစိုက္၍ အရွိကိုရွာေဖြေသာနည္းသည္ ၀ိပႆနာပင္ျဖစ္ရာ ၀ိပႆနာႏွင့္ အဘိဓမၼာ တသားတည္း ျဖစ္ေလသည္။  ၀ိပႆနာရႈျခင္းသည္ အဘိဓမၼာကိုပင္ ရႈသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ ႏွင့္ အဘိဓမၼာ ခြဲ၍မရ ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာတတ္မွ ၀ိပႆနာ ရႈရမည္ဟု ဆိုလိုသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ၀ိပႆနာရႈေနျခင္းသည္ အဘိဓမၼာသင္ၾကားေနျခင္း တမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ရုပ္တို႔သည္ တလံမွ်ေသာ ကိုယ္၌ အစဥ္အျမဲရွိ၍ေနေသာေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေလ့လာေနျခင္း၊ သင္ယူေနျခင္းႏွင့္ ထိုစိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္တို႔၏ သဘာ၀ကို စူစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနျခင္းတို႔သည္ ခြဲျခား၍ မရႏိုင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။  အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ ဆိုရပါလွ်င္ နာမ္ရုပ္မသိလွ်င္ ၀ိပႆနာမျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဘိဓမၼာႏွင့္၀ိပႆနာ ခြဲ၍မရေၾကာင္း ေသခ်ာလွပါသည္။ နာမ္ရုပ္ႏွစ္ပါးသည္ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံသာအေၾကာင္းရင္းရွိေၾကာင္း၊ ကံ စိတ္ ဥတု အာဟာရ-သာ အေထာက္အပံ႔ရွိေၾကာင္း၊ ေကာင္းစြာ ေဖာ္ျပသည့္ အဘိဓမၼာပါမွ ပစၥယ ပရိဂၢဟဉာဏ္ အပိုင္ရ၊ ကခၤါ၀ိတရဏ ၀ိသုဒိၶျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးတို႔ကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ပ႒ာန္းတို႔ကို ေကာင္းစြာေထာက္ျပခဲ့ျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ိပႆနာႏွင့္ အဘိဓမၼာ ခြဲျခားမရသည့္ အညမညပစၥည္း စင္စစ္ဧကန္ ျဖစ္သျဖင့္ ၀ိပႆနာေယာဂီတို႔ လူ႔ဘ၀ကိုေလ့လာသည့္ နည္းပညာျဖစ္သည့္ အဘိဓမၼာ-ကို လက္မလြတ္သင့္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာတင္ျပအပ္ပါသတည္း။
သီတဂူဆရာေတာ္

Monday, December 12, 2011

ဗုဒၶ၀င္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္




ဗုဒၶျဖစ္ေတာ္စဥ္အက်ဥ္း
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ကပိလ၀တ္ျပည့္ ဘုရင္ သုေဒၶါဒန
မဟာရာဇာ၏ သီရိမဟာမာယာေဒ၀ီမွ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႕တြင္လုမၺိနီမည္ေသာ အင္ၾကင္းေတာ၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။
အေလာင္းေတာ္သည္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယေသာ္ဓရာေဒ၀ီႏွင့္အတူ နန္းမ ၃ေဆာင္၌ မင္းစည္းစိမ္ကို ၂၉ ႏွစ္အရြယ္အထိ ခံစားခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္
နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကို ျမင္ေတာ္မူ၍ သံေ၀ဂရေတာ္မူသျဖင့္ ေတာ၀နာသို႕ထြက္ကာ
တရားဓမၼက်င့္သံုးခဲ့သည္။ ဒုကၠရစရိယာဟုဆိုေသာ အက်င့္မ်ိဳးကို
ပင္ပန္းႀကီးစြာ က်င့္သံုးခဲ့၏။ တရားမွန္ကို မရသျဖင့္
မဇၥ်ိမပဋိပဒါက်င့္ထံုးျဖင့္ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးခဲ့ရာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခု၊
ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ ဘုရားအျဖစ္သို႕ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။
ဘုရားအျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကၽြတ္ထိုက္ေသာ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါ
လူနတ္ျဗဟၼာတို႕အား တရားေရေအးအၿမိဳက္ေဆးကို တိုက္ေကၽြးေတာ္မူ၏။ ၄၅ ႏွစ္
ကာလပတ္လံုး ဓမၼေဒသနာတို႕ကို ေဟာၾကားခဲ့သည္။ သက္ေတာ္ (၈၀) ၀ါေတာ္ (၄၅) ၀ါျပည့္ေသာအခါ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႕၌ ကုသိနာ႐ံုျပည္မလႅာမင္းတို႕၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၀ယ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူေလသည္။

အလြယ္မွတ္ရန္ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း
၁။ လူအမည္ – သိဒၶတၳ
၂။ ဘုရားဘဲြ႕ – ေဂါတမ
၃။ မိဘအမည္ – သုေဒၶါဒနမင္းႏွင့္ မာယာေဒ၀ီ
၄။ ၾကင္ယာေတာ္ – ယေသာ္ဓရာ (ဘဒၵကဥၥနာ)
၅။ ရင္ေသြးေတာ္ – ရာဟုလာ
၆။ ေယာက္ဖေတာ္ – ေဒ၀ဒတ္
၇။ မိေထြးေတာ္ – မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီ
၈။ ေနျပည္ေတာ္- ကပိလ၀တ္ျပည္ (သကၠတိုင္း၊ မဇၥ်ိမေဒသ)
၉။ ဖြားရာဌာန – လုမၺိနီဥယ်ာဥ္ (ကပိလ၀တ္ႏွင့္ ေဒ၀ဒဟအၾကား)
၁၀။ နန္းစံႏွစ္ – ၁၃ ႏွစ္ (သက္ေတာ္ ၁၆ ႏွစ္မွ ၂၉ ႏွစ္အထိ)
၁၁။ နိမိတ္ႀကီးမ်ား – သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္း
၁၂။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာဘ၀ – သုေမဓာရေသ့ဘ၀
၁၃။ ဗ်ာဒိတ္ခံယူူေသာေန႕ –   ကဆုန္လျပည့္ေန႕
၁၄။ ဗ်ာဒိတ္ေပးေသာဘုရား – ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား
၁၅။ ပါရမီျဖည့္ဘက္ –     သုမိတၱာအမ်ိဳးသမီး (ယေသာ္ဓရာအေလာင္း)
၁၆။ ပါရမီျဖည့္ရာကာလ – ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း
၁၇။ ပါရမီျဖည့္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ – သတၱ၀ါမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရန္
၁၈။ ဒုကၠရစရိယာက်င့္ရေသာႏွစ္ – ၆ ႏွစ္ (မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခုမွ ၁၀၃-ခု အထိ)
၁၉။ ဒုကၠရစရိယာက်င့္သည့္ေနရာ – ဥ႐ုေ၀ဠေတာ
၂၀။ ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္သက္ေတာ္ – ၃၅ ႏွစ္အရြယ္
၂၁။ ဘုရားပြင့္ရာလူ႕သက္တမ္း – ႏွစ္ ၁၀၀ တမ္း
၂၂။ အလုပ္အေကၽြး – ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦး (ဒုကၠရစရိယာက်င့္ခိုက္)
၂၃။ တရားဦးေဟာသည့္ေနရာ – ဗာရာဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ
၂၄။ ပထမဆံုးသာ၀က – ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦး (ေကာ႑ည၊ ၀ပၸ၊ ဘဒၵိယ၊ မဟာနာမ္၊ အႆဇိ )
၂၅။ ေနာက္ဆံုးသာ၀က – သုဘဒၵပရိဗိုဇ္
၂၆။ လက္ယာရံအဂၢသာ၀က – အရွင္သာရိပုတၱရာ
၂၇။ လက္၀ဲရံအဂၢသာ၀က – အရွင္ေမာဂၢလာန္
၂၈။ အဆံုးအမသာသနာ – ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေ၀ဓ
၂၉။ က်င့္စဥ္သိကၡာ – သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ
၃၀။ ခ်မွတ္ေသာလမ္းစဥ္ – မဇၥ်ိမပဋိပဒါ (မဂၢင္လမ္းစဥ္)
၃၁။ သေႏၶယူေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၆၇-ခု၊ ၾကာသာပေတးေန႕
၃၂။ ဖြားျမင္ေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု၊ (ဘီစီ-၆၂၃) ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႕
၃၃။ ေတာထြက္ေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇-ခု၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ တနလၤာေန႕
၃၄။ ဘုရားျဖစ္ေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခု၊(ဘီစီ-၅၈၉) ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန႕
၃၅။ ဓမၼစၾကာေဟာေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခု၊ ၀ါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႕
၃၆။ ပရိနိဗၺာန္စံေသာေန႕ – မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ (ဘီစီ-၅၄၄) ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႕
၃၇။ ေတေဇာဓါတ္ေလာင္ေသာေန႕ (မီးသၿဂိဳဟ္ေသာေန႕) – မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈၊
ကဆုန္လဆုတ္ (၁၂)ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႕။

သကၠရာဇ္ရွင္းလင္းခ်က္
မဟာသကၠရာဇ္ဆိုသည္မွာ ဘုရားမပြင့္မီက ဘိုးေတာ္အဥၥနမင္း တည္ထားေသာ
သကၠရာဇ္ကို ေခၚသည္။
သာသနာေတာ္ႏွစ္္ဆိုသည္မွာ ဘုရားပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္
ပထမသဂၤါယနာတင္သည့္ႏွစ္မွစ၍ ေရတြက္ေသာႏွစ္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ဆိုသည္မွာ ပုပၸားေစာရဟန္းမင္းလက္ထက္ တည္ထားေသာ သကၠရာဇ္ျဖစ္သည္။
ခရစ္ႏွစ္ (ဘီ၊စီ) ဆိုသည္မွာ ခရစ္မေပၚမီႏွစ္ကို ေခၚသည္။
ခရစ္ႏွစ္ (ေအ၊ဒီ) ဆိုသည္မွာ ခရစ္ေတာ္ေပၚၿပီးႏွစ္မွစ၍ ေရတြက္သည္။
သာသနာသကၠရာဇ္သည္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ထက္ ၁၁၈၂ ႏွစ္ ႀကီးသည္။ ခရစ္သကၠရာဇ္ထက္
၅၄၄ ႏွစ္ ႀကီးသည္။
ခရစ္သကၠရာဇ္ (ေအ၊ဒီ)သည္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ထက္ ၆၃၈ ႏွစ္ ႀကီးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္
ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳေသာႏွစ္
ကို ခရစ္မေပၚမီ ဘီစီ ၅၄၄ ဟု
သာသနာ့သမိုင္းမ်ားက အတည္ျပဳထားသည္။
ဒါေတြက တကယ္ရွိတာေတြေပါ့ေနာ္။ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြ။ မွတ္တမ္းေတြလည္း အတိအက်ရွိပါ့။ စိတ္ကူးယဥ္ႀကံဆထားျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း အမ်ားနားလည္ၾကပါတယ္။ ဒါက ဗုဒၶဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ပဲေပါ့။

Sunday, December 11, 2011

ဖိတ္ေခၚပါရေစ ေျမျမတ္မဟာဆီ

ခါခါေမွ်ာ္
စိတ္မွာ၇ြယ္လုိ႕ 
ေျမျမတ္မဟာ ဂါယာေဒသ
မဟာေဗာဓိ ဓမၼရိပ္ဆီ
ခုိလႈံလွည့္ေနာ္...။

ၾကည္ႏူးစရာ ေျမျမတ္ေဒသ
ႏွင္းမႈန္ေဖြးေဖြးၾကား
ဓမၼပန္းေတြက လႈိင္လႈိင္ဖူးဖြင့္လုိ႕
အျပဳံးျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္....။


ျမဴႏွင္းမႈန္ေ၀ရီတဲ့ဂါယာေဒသ
ဓမၼရနံ႕ေတြ
လႈိင္လႈိင္ၾကဴးလုိ႕
ေျမျမတ္မဟာရယ္ လုိ႕ မွတ္ကာေခၚ
ဗုဒၶဂယာေဒသ အလွဂုဏ္ေရာင္လႊမ္း...။


ေျမျမတ္ဗုဒၶဂါယာေဒသ
ႏုိင္ငံတကာ ဘုရားဖူးေတြနဲ႕
ေန႕ေန႕ညည စည္ကားလုိ႕
ေရာက္လာသူအားလုံးကုိ
ထာ၀ရထာ၀ရ ေအးခ်မ္း....။
စ၀္ဥာဏေဗာဓိ

ႏုိင္ငံတကာတိပိဋကရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲ ပုံရိပ္လႊာ

(၇)ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္၊ဒီဇင္ဘာလ ၂ရက္ေန႕မွ ၁၂ရက္ေန႕ထိ
ေျမျမတ္မဟာ ဗုဒၶဂယာ ၏ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေန႕မ်ား...။