မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕
ႏွစ္ဆန္းခါေတာ္မီမုိ႕
ဇေမၺာ္ရည္ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိ္မ္းနယ္စုံစုံသုိ႕
ပြင့္ငုံကုိလင့္ကုန္ၾကေတာ့လုိ႕
ေခါင္းၾကြကာဆာေ၀ေ၀နဲ႕
သူလဲေလေလာကီသားလုိပါ့
ၾကြားခ်င္လွေပလိမ့္မယ္...။
တစ္သိန္တင့္ပါဘိ
တိမ္ျမင့္ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာပင့္ေလအဖ်ဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာပြင့္ေရႊဖူးငယ္တုိ႕
လည္ယွက္ကာဘယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတုိ႕လိုဘယ္သူျမဴးႏုိင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္...။
တ၀ါ၀ါသကၤန္းရယ္က
ကမၻာမွာဘ၀င္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လုိ႕
တမင္မွန္းကာပါ့သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့သလား...။
ခူးပါနဲ႕ကြယ္
ပြင့္ဖူးမွာအ၀ါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏြဲခ်င္တဲ့ႏွလုံးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆုံးကုန္အတာ၀င္သုိ႕
မာန္အင္ကုိဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရးအခါသာမွ
ခမ်ာမွာတဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား....။
ေဇာ္ဂ်ီ
ပိေတာက္ပန္း ကဗ်ာေလး ခံစားသြားပါတယ္..။
ReplyDeleteကဲ..အ၀ါေရာင္ႀကီး ေရးထားတာ ဘယ္လိုမွ ဖတ္မရလို႔။ ကၽြန္ေတာ္ မရရေအာင္ ဖတ္သြားတယ္။ ဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔။
ReplyDelete