၁။ ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရျမိဳ႔အနီးရွိ ေဘသကဠာ၀န မိဂဒါ၀ုန္။
၂။ ေကာသလတိုင္း ဥရုညာျမိဳ႔ ကဏၰကတၳလ မိဂဒါ၀ုန္။
၃။ မဂဓတိုင္း ရာဇျဂိဳဟ္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ေျခရွိ မဒၵကုစၧိ မိဂဒါ၀ုန္။
၄။ ဗာရာဏသီအနီး ဣသိပတန မိဂဒါ၀ုန္ တို႔ျဖစ္သည္။
ထိုတြင္ အမွတ္ ၄-သည္ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္သည္။
ဣသိပတန =ရေသ့ ရဟန္း သူေတာ္စင္တို႔ က်ေရာက္ လာေရာက္ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာေတာ-ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာ ဗုဒၶဂယာမွ ၾကြလာေတာ္မူ၍ လူသံကင္းေ၀း ေအးေဆးျငိမ္သက္လွစြာ မိဂဒါ၀ုန္ ရဂံုသာေမာ ဤျမိဳင္ေတာ၌ ထိုေခတ္က မည္သည့္ပညာရွင္မွ မညႊန္ျပႏိုင္ေသာ မဇၩိမပဋိပဒါ လမ္းစဥ္ျပ ဓမၼစၾကာ တရားထူးကို ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွ လျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ထိ ေဟာၾကားကာ ပဥၥ၀ဂၢီ ၅-ဦးကို ေသာတာပန္ ျဖစ္ေစေတာ္မူခဲ့သည္၊ ဤေနရာ၌ အေသာကမင္းႀကီးသည္ ေက်ာက္တိုင္စိုက္၍ ေစတီေတာ္ႀကီးမ်ား တည္ထားခဲ့သည္။
၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႔တြင္ ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့ပံုျပ အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ကို ဆက္လက္ ေဟာၾကားကာ ရဟႏၲာျဖစ္ေစေတာ္မူခဲ့သည္၊ မိမိ၏အဆံုးအမ ဓမၼရတနာကို တဆင့္ျဖန္႔ေ၀မည့္ သံဃာရတနာကို ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးျဖင့္ စတင္ဖြဲ႔စည္းေတာ္မူခဲ့သည္။
သံဃာအစ ပဥၥ၀ဂၢီ-က ဟု ဆိုထိုက္ေသာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးလံုးပင္ ဗုဒၶ၏ေမြးရပ္ေျမ ကပိလ၀တ္နယ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ထို ၅-ဦးတြင္ အႀကီးဆံုး အရွင္ေကာ႑ည၏ အေၾကာင္းအရာ အျပည့္အစံုကို ပိဋကတ္ေတာ္၌ ေတြ႔ရ၍ အရွင္အႆဇိ၏ အေၾကာင္းအရာကို အေတာ္အသင့္ ေတြ႔ရသည္၊ အရွင္၀ပၸ, အရွင္ဘဒၵိယ, အရွင္မဟာနာမ္တို႔၏ အေၾကာင္းအရာကိုမူ အနည္းငယ္သာ ေတြ႔ရသည္၊ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရးထက္ ဓမၼကို ဦးစားေပးေသာေခတ္ျဖစ္၍ ဓမၼႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်ကိုသာ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
အရွင္ေကာ႑ညသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ လကၡဏာကို ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးၾကေသာ ေ၀ဒပါရဂူ ပ႑ိတ္ျဗဟၼဏ ၈-ဦးအနက္ အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္၊ အေလာင္းေတာ္ဘုရား ဧကန္ျဖစ္လိမ့္မည္-ဟုသိ၍ အေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ျပီးခ်ိန္ေလာက္မွာပင္ အျခားပ႑ိတ္မ်ား၏သား ၄-ေယာက္ႏွင့္အတူ ရေသ့၀တ္လ်က္ ေတာထြက္ခဲ့သည္။
ဗုဒၶထက္ သက္ေတာ္ ၁၆-ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးဟန္တူ၍ ဗုဒၶဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခ်ိန္တြင္ သက္ေတာ္ ၅၀-ေက်ာ္ရွိေပလိမ့္မည္၊ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔၀ယ္ ဓမၼစၾကာ၏အဆံုး၌ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေတာ္မူသည္၊
ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အညာသိ ၀တ ေဘာ ေကာ႑ေညာ-ေကာ႑ည သစၥာတရားသိျပီ-ဟူေသာ စကားေတာ္ေၾကာင့္ အညာသိ ေကာ႑ည-ဟု နာမည္ျဖစ္လာသည္၊ အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ကို နာရ၍ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႔တြင္ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူသည္။
သာ၀ကအားလံုးတြင္ ၀ါအႀကီးဆံုးႏွင့္ ပထမဆံုး တရားထူးရရွိသူ ရတၱညဴဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ရရွိေတာ္မူသည္၊ ဗုဒၶႏွင့္အတူ သာသနာျပဳေတာ္မူ၍ အဂၢသာ၀က, မဟာသာ၀ကမ်ား စံုစံုညီညီျဖစ္လာေသာအခါတြင္
ဆဒၵန္အိုင္အနီး ေတာအုပ္သို႔ ၾကြေတာ္မူ၍ တပါးတည္းသီးတင္းသံုးေတာ္မူသည္၊ ေတာသို႔မၾကြမီ မိမိ၏ႏွမ မႏၲာဏီပုေဏၰးမ၏သား တူျဖစ္သူ ပုဏၰအမ်ိဳးသားကို ရဟန္းျပဳေပးခဲ့သည္၊ အရွင္ပုဏၰလည္း တရားေဟာဓမၼကိကတို႔တြင္ အသာဆံုး ဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူသည္။
ဆဒၵန္ေတာ၌ ၁၂-ႏွစ္ၾကာေန၍ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူသည္၊ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးတြင္ ဗုဒၶထံ အဖူးအေျမာ္ တေခါက္ လာေသးသည္၊ ဤအေၾကာင္းကို ပါဠိကဗ်ာ ( ဂါထာ ) စာဆို ရဟႏၲာအရွင္၀ဂီႋသ-က ဂါထာေရးဖြဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။
အငယ္ဆံုး အႆဇိ အရွင္ျမတ္ကား ဗုဒၶတရားကို အတိုခ်ဳပ္၍ ေဟာေတာ္မူေလ့ရွိဟန္တူသည္၊ အရွင္ျမတ္သည္ လက္ယာေတာ္ရံ ပညာအႀကီးဆံုး ဧတဒဂ္ရ ဓမၼေသနာပတိ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူသည္၊ ဗုဒၶျမတ္စြာ ပထမ၀ါဆိုျပီးေနာက္ ျပာသိုလ္လျပည့္ေန႔တြင္ ရာဇျဂိဳဟ္သို႔ေရာက္၍ သီတင္းသံုးေတာ္မူခိုက္ ၁၅-ရက္ခန္႔အၾကာ တပို႔တြဲလဆန္း ၁-ရက္ေန႔ေလာက္တြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အေလာင္း ဥပတိႆပရိဗိုဇ္သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံ၀င္လာေသာ အရွင္အႆဇိကို ေတြ႔သည္။
အရွင္အႆဇိ၏ ထူးျခားေသာဣေျႏၵႏွင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ၾကြသြားပံုကိုျမင္၍ တရားထူးရသူ ျဖစ္လိမ့္မည္-ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ တရားေဟာရန္ ေလွ်ာက္ထားသည္၊ အရွင္အႆဇိ-က ဓမၼစၾကာသုတ္ေတာ္ တခုလံုးကို ရည္ညႊန္းေသာ ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘ၀ါ-စေသာ ဂါထာကို ေဟာေတာ္မူရာ ဥပတိႆ ေသာတာပန္ ျဖစ္ေတာ္မူသည္။
အခါတပါး ဗုဒၶျမတ္စြာ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ၌ ပဥၥမ၀ါဆိုေတာ္မူသည္၊ ထိုအခ်ိန္၌ အဂၢိေ၀ႆန အႏြယ္ရွိေသာ သစၥကပရိဗိုဇ္သည္ ဗုဒၶႏွင့္ ၀ါဒ ( အယူ ) ျပဳိင္ဆိုင္မေျပာမီ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာရင္း
ေ၀သာလီျမိဳ႔တြင္း ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ အရွင္အႆဇိကို ေတြ႔သည္၊ ဗုဒၶ၏၀ါဒကို ႀကိဳတင္သိထားလွ်င္ စကားေျပာရာ၌ ႏိုင္မည္-ဟု ယူဆ၍ ရဟန္းေဂါတမသည္ သာ၀ကမ်ားကို ဘယ္လိုတရားမ်ိဳးျဖင့္ ဆံုးမပါသလဲ-ဟု ေမးေလသည္။
အႆဇိေထရ္က အနတၱလကၡဏသုတ္ေတာ္ တခုလံုးကို အတိုခ်ံဳး၍ ရုပ္, ေ၀ဒနာ, သညာ, သခၤါရ,
၀ိညာဥ္ ခႏၶာငါးပါးသည္ အနိစၥ အနတၱျဖစ္၏ဟု ဗုဒၶဆံုးမေလ့ရွိေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူသည္။
အရွင္ပ႑ိတာဘိ၀ံသ
No comments:
Post a Comment