ဘုရားအားရွိခုိးပါ၏

နေမာတႆဘဂ၀ေတာအရဟေတာသမၼာသမၺဳဒၶႆ။Namo Tassa Bagavato Arahato Samma sambuddhassa.Namo Tassa Bagavato Arahato Samma sambuddhassa.နေမာတႆဘဂ၀ေတာအရဟေတာသမၼာသမၺဳဒၶႆ။

Tuesday, January 31, 2012

ခ်ီးမြမ္းျခင္းဆိုတဲ့ ပဲ့တင္သံ

ခ်ီးမြမ္းျခင္းက ေတာ္သင့္ရံုလူတစ္ေယာက္ကို သူရဲေကာင္းျဖစ္ေစႏိုင္သလို၊ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းသူကို အၿပံဳးေတြ ပြင့္လန္းေစႏိုင္တယ္။ တျခားသူကို ဟန္မေဆာင္ဘဲ ခ်ီးမြမ္း၊ ခ်ီးက်ဴးတတ္တာဟာ ဘဝကို ပိုလွပေကာင္းမြန္ေစပါတယ္။







လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ မိမိကိုယ္ကိုတန္ဖိုးထားျခင္း၊ ဂုဏ္ယူျခင္းေတြရွိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ရိုးရိုးသားသား ခ်ီးမြမ္းတာ၊ ေထာက္ခံတာဟာ သူ႔တန္ဖိုးကို အေကာင္းဆံုးအသိအမွတ္ျပဳတာ၊ တန္ဖိုးထားတာပဲျဖစ္တယ္။ ဟန္မေဆာင္တဲ့ေက်းဇူး၊ ဟန္မေဆာင္တဲ့စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႔ ခ်ီးက်ဳးျခင္းေတြက လူလူခ်င္းၾကားအကြာအေဝးကို ပိုနီးကပ္ေစႏိုင္သလို သူစိမ္းဆန္ျခင္း၊ ကြာဟခ်က္ေတြကိုလည္း ပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။






ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံကုမၸဏီတစ္ခုမွာ သန္႔ရွင္းေရးသမားတစ္ဦးရွိတယ္။ သူဟာ လူေတြအလ်စ္လ်ဴရႈခံရဆံုး၊ အထင္ေသးခံရဆံုးသူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုလူတစ္ဦးဟာ ညတစ္ညမွာ ကုမၸဏီမီးခံေသတၱာ အလုယွက္ခံရခ်ိန္မွာ သူခိုးဓျမနဲ႔ သတ္ပုတ္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ အျဖစ္အပ်က္ၿပီးေနာက္ ဂုဏ္ျပဳပဲြမွာ လူေတြက သူ႔ကိုအေၾကာင္းရင္းေမးေတာ့ သူ႔အေျဖက လူေတြထင္မွတ္မထားတဲ့အေျဖ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာက သူ႔အနားကျဖတ္သြားတိုင္း "မင္းလဲွက်င္းတာ အရမ္းသန္႔ရွင္းတယ္" လို႔ သူ႔ကိုအၿမဲ ခ်ီးမြမ္းခဲ့လို႔ပါတဲ့။ ဒီလို သာမန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားကို ခံစားေစခဲ့ၿပီး ကိုယ့္အသက္ကိုေတာင္မမူဘဲ ကုမၸဏီကိုေပးဆပ္ခ်င္ခဲ့တယ္။






အေမရိကန္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ Mary. Kayက "ေလာကမွာ ေငြေၾကးထက္၊ ဘဝထက္ လူေတြပိုလိုအပ္တဲ့အရာႏွစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုက အသိအမွတ္ျပဳခံရျခင္းနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းျခင္းပါပဲ" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။






ခ်ီးမြမ္းရံုနဲ႔ျဖစ္ပါ့မလား! ခ်ီးမြမ္းမယ့္အစား ေငြေၾကးဆုလာဘ္ေတြေပးတာကမွ ပိုေကာင္းဦးမယ္လို႔ လူေတြ ထင္ေကာင္းထင္လိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔မသိတာက ခ်ီးမြမ္းျခင္းဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အတြင္းစိတ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးဆုဆိုတာပါပဲ။ အသိအမွတ္ျပဳခံရျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ ရလာတဲ့ျပည့္ဝျခင္းက ေငြေၾကးေၾကာင့္ရလာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းထက္ ပိုသာလြန္ေနပါတယ္။






အားေပးခ်ီးက်ဴးလုပ္တာကို မႏွစ္သက္ဘူး၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ ဆရာတစ္ဦးရွိတယ္။ တစ္ခါက အဲဒီဆရာဟာ ေလ့က်င့္ေရးသင္တန္းတစ္ခုတက္ၿပီး တစ္ပတ္အၾကာမွာ အေရးပါတဲ့စာတမ္းတိုတစ္ခု တင္ရတယ္။ အဲဒီစာတမ္းတိုကို သူအေကာင္းဆံုးေရးခဲ့တယ္။ ဒါကို သူ႔အထက္ဆရာက သူ႔ကိုအသိအမွတ္ျပဳခ်င္၊ ခ်ီးက်ဴးခ်င္တာနဲ႔ ပံုဆဲြစာရြက္ဝါတစ္ရြက္ကို ကတ္တစ္ကတ္အျဖစ္ေခါက္ၿပီး စာရြက္ေပၚမွာ "အရမ္းေကာင္းတယ္!"ဆိုတဲ့ အားေပးစကားတစ္ခြန္း ေရးလိုက္တယ္။ လူခ်င္းေတြ႔ေတာ့ ဆရာက သူ႔ကိုခ်ီးမြမ္းစကားေျပာၿပီး ေရးထားတဲ့ကတ္ကို ေပးလိုက္တယ္။ ကတ္ကိုရေတာ့ သူတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနရာမွာတင္ တခဏရပ္ၿပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ရံုးခန္းထဲကေန လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔အျဖစ္ေၾကာင့္ သူ႔အထက္ ဆရာက နားမလည္ျဖစ္ၿပီး "ငါ အမွားလုပ္မိသြားသလား"လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ စိတ္ထဲ မတင္မက်ျဖစ္မိတဲ့ဆရာဟာ တပည့္ေနာက္ကိုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ တပည့္ဟာ သူေပးတဲ့ကတ္ကိုကိုင္ၿပီး တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ လူေတြကို လိုက္ၾကြားဝါေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒီအျဖစ္က ဒီမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္မသြားပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကတ္ရခဲ့ဆရာဟာ ဒီနည္းကို သူ႔အထက္ဆရာထက္ ပိုအသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ကတ္ေတြကို အသံုးျပဳၿပီး လူေတြကို သူခ်ီးမြမ္းတတ္ခဲ့၊ အသိအမွတ္ျပဳတတ္ခဲ့တယ္။






လူေတြကို အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ ခ်ီးမြမ္းတတ္တဲ့ စိတ္ပညာရွင္တစ္ဦးဟာ စာတိုက္တစ္တိုက္ဆီ ေရာက္ခဲ့တယ္။ စာတစ္ေစာင္ပို႔ဖို႔ သူတန္းစီေစာင့္ေနတုန္း ေကာင္တာက စိတ္ရႈပ္၊ စိတ္ေနာက္ေနတဲ့စာေရးမကို သူ အမွတ္မထင္ သတိထားလိုက္မိတယ္။ စိတ္ပညာရွင္ဟာ ရုတ္တရက္ အႀကံတစ္ခုရလိုက္တယ္။ ဒီစာေရးမ ေပ်ာ္လာေအာင္ သူစမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ျဖစ္တယ္။






"သူ႔ကို ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ခ်င္ရင္၊ ငါ့ကို ထင္ျမင္ခ်က္ေကာင္းေပးေစခ်င္ရင္ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတဲ့စကားနဲ႔ သူ႔ကိုခ်ီးမြမ္းရမယ္" လို႔ သူေတြးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ "သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ငါခ်ီးမြမ္းရေလာက္တဲ့အရာ ဘာရွိသလဲ! ငါ ဟန္မေဆာင္ဘဲ တကယ္ခ်ီးမြမ္းခ်င္တဲ့အရာ ဘာရွိသလဲ?" လို႔ ေမးခြန္းထုတ္ျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စာေရးမကို သူအကဲခတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ခ်ီးမြမ္းစရာကို သူရွာေတြ႔လိုက္ပါတယ္။






သူပို႔မယ့္စာကို စာေရးမလွမ္းယူၿပီး အေလးခ်ိန္ခ်ိန္ေနတုန္းမွာ စိတ္ပညာရွင္က ရိုးသားတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ စေျပာပါတယ္။






"ခင္ဗ်ားလို ေျဖာင့္စင္းၿပီး လွပေကာင္းမြန္တဲ့ဆံပင္ရွိႏိုင္မယ့္ ေန႔တစ္ေန႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္"






စိတ္ပညာရွင္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ စာေရးမက မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ပင့္ၾကည့္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးမွာ အံ့ၾသမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ တဆက္တည္း သူတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး " ဟား... ကၽြန္မရဲ႕ဒီဆံပင္ေတြ အရင္ကနဲ႔စာရင္ ပိုဆိုးသြားတယ္" လို႔ ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိေျပာတယ္။ စိတ္ပညာရွင္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ခံစားမႈ ပိုေကာင္းသြားပါတယ္။ စိတ္လိုလက္ရ တေအာင့္ၾကာေလာက္ သူတို႔ စကားစျမည္းေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္ပညာရွင္ျပန္ခါနီးမွာေတာင္ စာေရးမက "တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ဒီဆံပင္နက္နက္ေတြကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အားက်ၾကတယ္" လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။






လူတစ္ေယာက္မွာ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္မႈ၊ ဘယ္လိုရာထူးဂုဏ္ပဲရွိရွိ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေတြ လိုကိုလိုအပ္ပါတယ္။ သိပ္အရယ္အၿပံဳးမရွိတဲ့ ကိုယ့္အထက္လူႀကီးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတဲ့အခါ သူ႔ကုိ ရိုးသားတဲ့ခ်ီးမြမ္းစကား သင္ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားက သူ႔စိတ္ကို ၿပံဳးရယ္ေစမွာ အမွန္ပါ။






သူတစ္ပါးကိုခ်ီးမြမ္းဖို႔ သင့္ဖက္က ဘာမွ မ်ားမ်ားစားစား ေပးဆပ္စရာမလိုပါဘူး။ သင္လုပ္ရမွာက အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုဆက္ဆံခ်ိန္မွာ ဂရုတစိုက္ရွိဖို႔နဲ႔ သူ႔ရဲ႕အားသာခ်က္ကိုေတြ႔တဲ့အခါ ခ်ီးမြမ္းစကားဆိုဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ တျခားသူရဲ႕ေကာင္းကြက္၊ အားသာခ်က္ကို သတိျပဳမိခ်ိန္မွာ သင့္ကိုယ္သင္လည္း သင့္ဘဝရဲ႕ ေတာက္ပေရာင္ျခည္ကို စသတိျပဳမိပါလိမ့္မယ္။






ခ်ီးမြမ္းျခင္းမွာ ပဲ့တင္သံရွိပါတယ္။ သင့္ရဲ႕ခ်ီးမြမ္းစကားေတြ သင့္ကိုပဲ့တင္ထပ္ပါလိမ့္မယ္

Sunday, January 22, 2012

ႀကီးပြားေရး ၾကယ္စင္

ႀကီးပြားလမ္း ပိတ္ေသာအက်င့္




အစားကုိ မက္ေမာျခင္း၊ အေသာက္ကုိမက္ေမာျခင္း၊ အေကာင္းကုိ ေတြ႕မေရွာင္ႀကိဳက္ျခင္း၊ အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားျခင္းတုိ႔သည္ စီးပြားလမ္း၊ ႀကီးပြားလမ္းကုိ အမွန္ပိတ္ေသာ အက်င့္မ်ားျဖစ္၏။







ဘ၀င္မျမင့္ႏွင့္



ေခတ္ကာလပညာတတ္ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားေျပာင္းလဲဖုိ႔မသင္

့။ စိတ္ေနသေဘာထားပုံ ပုိမုိေကာင္းမြန္ဖုိ႔၊ ပုိမုိျမင့္ျမတ္ဖုိ႔၊ ပုိမုိယဥ္ေက်းလိမၼာဖုိ႔သာ ရွိသင့္ေလသည္။







ခ်မ္းေျမ့ေသာဘ၀ကုိရဖုိ႔



ထြက္သက္၀င္သက္ ေလ့က်င့္ျခင္းကုိ ေကာင္းစြာအစုိးရေသာသူသည္ က်န္းမာခ်မ္းသာ အသက္ရွည္၍ ႐ႊင္လန္းသာယာ ခ်မ္းေျမ့စြာေသာဘ၀ကုိ ရႏုိင္ေလသည္။







အဖုိးထုိက္ေသာသူ



အလုပ္ကုိ ေသခ်ာေစ့စပ္စြာလုပ္ျခင္းသည္ အဖုိးထုိက္တန္သူ၏ အထင္ရွားဆုံးေသာ သက္ေသျဖစ္ေလသည္။ အဖုိးထုိက္တန္ေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာတုိ႔ကုိ အရည္အေသြးျဖင့္ သိရသကဲ့သုိ႔ အဖုိးထုိက္ေသာသူကုိ အလုပ္၏ ေသခ်ာျခင္းျဖင့္ သိရေလသည္။









ကံေၾကာင့္လား



လူတစ္ေယာက္သည္ ပညာလည္းရွိ၏။ အက်င့္လည္းေကာင္း၏။ က်န္းမာျခင္းလည္းရွိ၏။ သုိ႔ပါလ်က္ ေလာကမွာ ဆင္းရဲပင္ပန္း၍ေနရအံ့။ အဘယ္သုိ႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္

ဤကဲ့သုိ႔ျဖစ္ပါသနည္းဟု ေမးဖြယ္ရာရွိေပလိမ့္မည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ထုိေမးခြန္းကုိ ကံအေၾကာင္းတရားဟူေသာ စကားႏွင့္ ေျဖၾကားေပလိမ့္မည္။







လုံေလာက္ေသာအသိရရန္



လူ၏အသက္ ေသသည့္တုိင္ေအာင္ ဗဟုသုတအလိမၼာကုိ တစ္ကုိယ္တည္း၏ အေတြ႕ျဖင့္ လုံေလာက္စြာမရႏုိင္ေပ။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ မိမိအလ်င္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားေသာ လူေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔

ေရးသားခဲ့ေသာ စာမ်ားကုိဖတ္မွသာ အက်ဳိးရွိေသာ အသိကုိ လုံေလာက္စြာ ရႏုိင္ေလသည္။







စူးစုိက္ျခင္း



ေလာက၌ စိတ္ႏွင့္ကင္းေသာအလုပ္ မရွိ။ အလုပ္ဟူသမွ်မွာ စိတ္ကုိသုံးႏုိင္သေလာက္ ေပါက္ေရာက္တြင္က်ယ္ႏုိင္ေလသည္။ အလုပ္၌ စိတ္ကုိသြင္းျခင္းသည္ စူးစိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ေလရာ

စူးစုိက္ျခင္းသည္ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။









ႀကီးပြားလုိစိတ္



ႀကီးပြားလုိစိတ္ေသာစိတ္ႏွင့္ ႀကီးပြားမည္ဟူ၍ ယုံၾကည္လ်က္ ႀကီးပြားေသာအေျခအေနကုိသာ ထင္ျမင္ေခ်က ထုိအထင္အျမင္အတုိင္း ျဖစ္ေျမာက္ေစရေအာင္ အတြင္းစိတ္က

ဖန္တီး၍ေပးေလ၏။









ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္ အား



ႀကီးပြားတုိးတက္ေအာင္လုပ္ျခင္းသည္ ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ျခင္းထက္ ပုိမုိ၍ပင္ပန္းသည္ မဟုတ္ေပ။ ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္အားသည္ ၀ီရိယႏွင့္ ေခၽြတာျခင္းျဖစ္သည္။





လူပ်ဳိဘ၀



လူပ်ဳိဘ၀သည္ လူျဖစ္ျခင္း၏ အေျချဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ လူပ်ဳိဘ၀သည္ အထူးသတိႏွင့္ ေနထုိင္က်င့္ႀကံအပ္ေသာ အသက္၏ အပုိင္းအျခားျဖစ္ေလသည္။







အားလပ္ခ်ိန္ကုိ ႏွေျမာပါ



ႀကီးပြားလုိသူ၊ ပညာတတ္လုိသူ၊ အရာရာ၌ တုိးတက္လုိသူသည္ အားလပ္ေသာအခ်ိန္ကေလးမ်ားကုိ ႏွေျမာခုံမင္စြာ အသုံုးျပဳရေလသည္။









ႀကီးပြားျခင္း၏အစ



ႀကီးပြားျခင္း၏အစသည္ မိမိကုိယ္ကုိ သိျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကုိယ္ကုိ သိျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ၏အစြမ္းသတၱိရွိေၾကာင္းကုိ သိျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။







မဂၤလာယူေသာအခါ



အဘယ္အခ်ိန္၊ အဘယ္နာရီမွာ ထရမည္ဟု ပုံေသမေျပာႏုိင္ေပ။ တစ္နည္းကုိသာ ေျပာလုိ၏။ အိပ္ရာမွ ႏုိးထေသာအခါ အိပ္ရာထဲ၌ ပ်င္းေၾကာဆဲြကာ တြန္႔လိမ္၍မေနေကာင္းေပ။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေနျခင္းသည္ အပ်င္းကုိ အားေပးျခင္း ၀ယ္လ္ပါ၀ါစိတ္အားကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ႏုိးလွ်င္ႏုိးခ်င္း လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္စြာထရမည္။ နံနက္သည္ အေကာင္းဆုံးေသာအခ်ိန္၊

အၾကည္လင္ဆုံးေသာအခ်ိန္ျဖစ္ရာ ထုိအခ်ိန္၌ စိတ္ဆုိးျခင္း၊ ေဒါသထြက္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္က်ိညစ္ႏြမ္းေအာင္ မလုပ္ေကာင္းေပ။ နံနက္သည္ မဂၤလာယူေသာအခါျဖစ္၏။









ခ်မ္းသာရျခင္းအေၾကာင္း



ဗုဒၶဘာသာအရ ဒါနျပဳလွ်င္ ေပါမ်ားသည္။ မည္သူမဆုိ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔မွာ ဒါနျပဳခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္းတည္းဟူေသာ ပေဒသာပင္မ်ဳိးေစ့ကုိ မိမိသ႑န္၌ ပ်ဳိးခဲ့ဖူးသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ ငါမခ်မ္းသာႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔မွာေတာ့ ဒါနမ်ဳိးေစ့ ပါရွိခဲ့ၾကသည့္အတြက္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာၾကသည္ဟူ၍ ေတြးစရာေၾကာင္းမရွိ။ မည္သူမဆုိ ဆင္းရဲမွာကုိ တကယ္ေၾကာက္၍ ပစၥည္းဥစၥာကုိ လုိလုိခ်င္ခ်င္ ရွာေဖြၾကေခ်က မေသလွ်င္ ဧကန္ခ်မ္းသာရမည္ကား အာကာေ၀ဟင္ ေလဟာျပင္ကုိ စိန္အေျမာက္ဆင္၍ ပစ္က ထိမွန္ရမည္ မလဲြေသာနည္းအတုိင္းေပတည္း။









အလုပ္ႀကီးအကုိင္ႀကီးလုပ္လွ်င္



အလုပ္ႀကီးအကုိင္ႀကီးမ်ားကုိ ႀကံစည္လုပ္ကုိင္သူမ်ားသည္ မိမိအဖုိ႔သာ မၾကည့္ရ။ ငါ၏လခစား ငါ၏အက်ဳိးေဆာင္မ်ားကုိ အဘယ္နည္းႏွင့္ ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ရမည့္အေရးကုိလည္း ပူပင္စြာ ဂ႐ုစိုက္ရေလသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ဂ႐ုစုိက္ေသာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ရွိသူတုိ႔မွာ လက္ေအာက္သားတုိ႔၏ ေမတၱာ၊ ေစတနာအစြမ္းေၾကာင့္ ပုိမုိ၍ ႀကီးပြားၾကေလသည္။ လက္ေအာက္သားမ်ား၏ အက်ဳိးကုိမၾကည့္ဘဲ ငါစား စိတ္မ်ဳိးကုိသာ ထားသူတုိ႔မွာ အမ်ားအားျဖင့္ ႀကီးပြားသင့္သေလာက္ မႀကီးပြား။ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးၾကသည္သာ မ်ားၾကေလသည္။









အေပ်ာ္မလုိက္ႏွင့္



အေပ်ာ္သည္ ေပ်ာ္ခုိက္မွာသာ ေပ်ာ္၏။ ရပ္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္တည္း ဒုကၡျဖစ္တတ္ေလသည္။ ဒုကၡအပူ ေသာကမ်ားစြာတုိ႔သည္ အေပ်ာ္ထဲမွ ထြက္ၾက၏။ အေပ်ာ္သည္

ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ေမြးျမဴေသာဌာန ျဖစ္ေလသည္။ အေပ်ာ္မွန္သမွ် ကုန္က်ၿမဲတည္း။ အေပ်ာ္ေၾကာင့္ အလုပ္ပ်က္၏။ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္မွာ အေပ်ာ္ထြက္ျခင္းေၾကာင့္ အဖုိးတန္ေသာ

ႀကီးပြားေစႏုိင္သည့္ အခ်ိန္ေတြ အက်ဳိးမဲ့ ဆုံးပါးရေလသည္။ ငယ္႐ြယ္သူတစ္ေယာက္ ႀကီးျမင့္သူျဖစ္မည္ မျဖစ္မည္ကုိ သိလုိက ညေနအခ်ိန္ကုိ အဘယ္ပုံ အသုံးျပဳသနည္းဟု ၾကည့္ဖုိ႔သာလုိ၏။







ဆင္းရဲရျခင္းအေၾကာင္း



အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲသူတုိ႔ကုိ ၾကည့္သည့္အခါ မ႐ုိးသားျခင္း၊ ေပါ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ သတၱိစြမ္းရည္နည္းျခင္း၊ လူေပါင္းမတတ္ျခင္း၊ အာ႐ုံလုိက္စားျခင္း၊ အျပစ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔အနက္ တစ္မ်ဳိးႏွင့္တစ္မ်ဳိး ရွိၾကေၾကာင္း သိရေလသည္။ ထုိအျပစ္မ်ဳိးေတြကင္းလ်က္ အဘယ္ေသာအခါ အဘယ္မွ်ေလာက္ ႀကီးပြားရေအာင္ ငါလုပ္မည္ဟူေသာစိတ္ကုိ ထားရွိသူ၊ ႀကီးပြားမည္ဟု မိမိကုိယ္ကုိ အဟုတ္တကယ္ ယုံၾကည္သူ၊ ႀကီးပြားလုိေသာဆႏၵ ဓာတ္ခံအားသန္သူျဖစ္ေခ်က မႀကီးပြားဘဲမေနႏုိင္၊ အမွန္ ႀကီးပြားရမည္သာတည္း။





အမွတ္မဲ့ပ်က္စီးျခင္း



အမွတ္မဲ့သတိမထားဘဲ ယုတ္နိမ့္ပ်က္စီးျခင္းမ်ဳိးသည္ သိသိသာသာ ယုတ္နိမ့္ပ်က္စီးျခင္းထက္ ပုိမုိဆုိးသြမ္းလ်က္ ပုိမုိစုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းေလသည္။









အက်ဳိးမထင္ေသာအရာ



ေျမွာက္ပင့္ျခင္းသည္ ေလသံမွ်ျဖစ္၏။ ဂုဏ္ပကာသနႏွင့္ ေက်နပ္ၾကည္ႏူး၍ေနေသာ အေျမွာက္ႀကိဳက္ျခင္းသည္ ေလကုိစား၍ အာဟာရမျဖစ္သကဲ့သုိ႔ မည္သူ႔မွာမွ် အက်ဳိးမထင္ေသာအရာကုိ လုိလားမႈျဖစ္၏။









မဲြစိတ္မေမြးပါႏွင့္



ေငြကုိ ေငြႏွင့္လုိက္ရ၍ ေငြႏွင့္ဖမ္းရ၏။ သို႔ျဖစ္ေလရာ ေငြငါးကုိ ေငြတည္းဟူေသာပုိက္ျဖင့္ ဖမ္းရေလသည္။ ပုိက္ႀကီးေလေလ ငါးအမိမ်ားေလေလ ျဖစ္ေလသည္။ ေငြမ်ားေလေလ

ေငြမ်ားမ်ားတုိး၍ ရဖုိ႔လြယ္ေလေလ ျဖစ္ေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ ဆင္းရဲစိတ္၊ မဲြစိတ္ကုိ ေဖ်ာက္ရမည္။ ဆင္းရဲစိတ္၊ မဲြစိတ္ကား အျခားမဟုတ္။ ငါသူတုိ႔လုိ မျဖစ္ႏုိင္။ သူတုိ႔က ကုသိုလ္ထူးတဲ့သူေတြ၊ ငါက သူတုိ႔လုိမဟုတ္။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ဒါပဲ။ ေနာင္ဘ၀ခ်မ္းသာေအာင္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈသာ ျပဳဖုိ႔ရွိတာပဲဟူေသာ စိတ္သည္ မဲြစိတ္ေပတည္း။









လူအခ်င္းခ်င္းစိတ္ကုိ မခ်မ္းသာေအာင္ မခံခ်ည့္မခံသာေအာင္ မလုပ္ျခင္း။

မိမိအတြက္ တစ္ပါးသူမွာ ၀န္ေလးျခင္း မျဖစ္ေစျခင္း။

သူတစ္ပါးအား အေႏွာင့္အယွက္ မျပဳျခင္း။

ကုိယ္ခ်င္းစာေသာ စိတ္ရွိျခင္းကုိ “ယဥ္ေက်းျခင္း”ဟုေခၚေလသည္။











ေက်ာင္းအတတ္ပညာသင္ျခင္းသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ဘယ္ဘက္မွာေတာ္သည္ဟူေသာ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စစ္ေဆးျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေလသည္။ ေရႊသတၱဳတြင္းမ်ားမွ တူးမွ ေရႊကုိရသည္။ အဘယ္မွ်ပင္ ေရႊအထြက္မ်ားေစကာမူ မတူးလွ်င္ မရႏုိင္ေပ။ ထုိ႔အတူ လူမွာလည္း အစြမ္းသတၱိအရည္အခ်င္း အဘယ္မွ်ပင္ ရွိေစကာမူ ထုိအစြမ္းသတၱိမ်ားေပၚေအာင္ ႀကိဳးစား၍ လုပ္ကုိင္ရေလသည္။







နဂုိဟန္



အျပစ္ကင္းေသာစိတ္သည္ စြပ္စဲြျခင္းကုိ မေၾကာက္။ ေလာက၌ ဟန္အမူအရာတည္းဟူေသာ ဇာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိကြယ္ျခင္းသည္ အ႐ုပ္ဆုိးဆုံးျဖစ္၏။ နဂုိဟန္သည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေပသည္။









အႀကီးဆုံးေသာရန္သူ



သတိကင္းမဲ့တတ္ျခင္း၊ သတိေမ့ေလ်ာ့တတ္ျခင္း၊ အလုပ္မေလးစားျခင္း၊ အလုပ္ကုိဂ႐ုမစုိက္ျခင္းတုိ႔သည္ ကမၻာေလာက၌ ဆုံး႐ႈံးျခင္းတည္းဟူေသာ အက်ဳိးတရားတြင္ အႀကီးဆုံးေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေလသည္။ အေတြးေပ်ာ့လွ်င္ သတၱိတန္ခုိးေပ်ာ့၏။ အေတြးမာလွ်င္ သတၱိတန္ခုိး တုိးတက္ရေလသည္။ ေလာက၌ အႀကီးဆုံးေသာရန္သူသည္ အေၾကာက္ျဖစ္၏။ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ အေၾကာက္ထက္ပုိ၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာ မရွိေပ။









ႀကီးျမင့္ရျခင္းအေၾကာင္း



ေသးငယ္ေသာအရာကေလးမ်ားအတြက္ စိတ္ညစ္တတ္သူမ်ားမွာလည္း ႀကီးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ ဆယ္ဆမက အင္အားကုန္ခမ္းလ်က္ သံလုိက္ဓာတ္ပ်က္စီးတတ္ေလသည္။ ေငြကုိ အနည္းငယ္စီစုသလုိ ပညာကုိလည္း အနည္းငယ္စီ စုရေလသည္။ ႀကီးျမင့္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အတၳဳပၸတၱိမ်ား၌ ဆင္းရဲရာမွ အခ်ိန္အတုိအစကေလးမ်ားကုိ သုံးျခင္းေၾကာင့္ ႀကီးျမင့္၍လာသူေတြ မ်ားစြာရွိၾကေလသည္။ ေရကန္ျဖစ္ျခင္းသည္ ေရမ်ားျခင္း၊ က်ယ္ျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္။ ေရကုိ ခုိင္လုံစြာ ထိန္းႏိုင္ေသာ ကန္ေပါင္႐ုိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။









ေခၽြတာသုိမွီးျခင္း



ေခၽြတာသုိမွီျခင္းသည္ လူ႔တို႔၏သႏၲာန္၌ ဓမၼတာ သေဘာတရားမဟုတ္။ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အသိအလိမၼာ၊ ဉာဏ္အေျမာ္အျမင္မွ ထြက္ေပၚ၏။







လူခ်စ္လူခင္မ်ားသူ



လူခ်စ္လူခင္မ်ားေသာသူတုိ႔သည္ မိမိ၏စိတ္အလုိကုိ လြန္စြာမလုိက္။ သူတစ္ပါး၏ အလုိကုိ အမ်ားႀကီးသိတတ္ၾကလ်က္ မိမိအတြက္ အျခားလူမ်ားအေပၚတြင္ စိတ္လက္ၿငိဳျငင္ဆင္းရဲေအာင္ မျပဳတတ္ၾကေခ်။ လူခ်စ္လူခင္မ်ားေသာသူတုိ႔သည္ အျခားသူမ်ား၏ အျပစ္ကုိ ၿမိန္ယွက္စြာေျပာဆုိၿပီး မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိမူ ထူးျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္ဟု သေဘာထားေသာ အသံစကားမ်ားကုိ အသုံးမျပဳတတ္ေခ်။









နည္းနည္းေျပာ၊ မ်ားမ်ားနားေထာင္



စကားေျပာစရာမရွိသျဖင့္ အေၾကာင္းရွာ၍ေျပာျခင္း၊ အက်ဳိးမရွိေသာ စကားကုိေျပာျခင္း၊ အက်ဳိးမရွိေသာအရာကုိေမးျခင္း၊ စသည္မ်ားသည္ အမွားကုိျဖစ္ေစႏုိင္ေလသည္။ စကားကုိ နည္းႏုိင္သမွ် နည္းေစ၍ ႏႈတ္ကုိ ပိတ္ႏုိင္သမွ် ပိတ္ကာ၊ နားကို ဖြင့္ႏုိင္သမွ် ဖြင့္ေစရာ၏။ သုိ႔မွာသာ ပညာရွိ လူလိမၼာ ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။









စဲြၿမဲစြာလုပ္ပါ



လူ၏တန္ခုိးသည္ ဉာဏ္ပညာ၌မတည္။ အားအင္ဗလ၌လည္း မတည္။ ဇဲြေကာင္းျခင္းမွာတည္ေၾကာင္း ယုန္ႏွင့္လိပ္ အေျပးၿပိဳင္ေသာထုံးျဖင့္ သိအပ္ေပသည္။ ႀကီးျမင့္လုိေသာသူသည္ လူပ်င္းအားကုိး တ႐ွဴးထုိးဆုိသည့္စကားလုိ မလုပ္ရ။ စဲြၿမဲစြာ လုပ္ရေလသည္။







ေက်ာ္ၾကားသူ



ေက်ာ္ၾကားသူမ်ားတုိ႔သည္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ၀မ္းတြင္းမွ ေက်ာ္ၾကားလ်က္ ထြက္ေပၚလာၾကသူမ်ားမဟုတ္။ မိမိတုိ႔၏ အလုပ္ကုိ အျခားသူမ်ားႏွင့္မတူ အထူး ပုိမုိအပင္ပန္းခံ၍ လုပ္ကုိင္ျခင္း၊ ေသခ်ာျခင္း၊ ေစ့စပ္ျခင္းေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။









လမ္းအခြင့္



လမ္းအခြင့္တုိ႔မည္သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဆူးကေလး၊ အစြယ္ကေလး၊ အတက္ကေလးႏွင့္ လာတတ္၏။ ေၾကာက္စရာသဏၭာန္၊ ပင္ပန္းစရာအသြင္ကုိ ဆင္၍လာတတ္၏။ အခက္အခဲ၊ အ႐ႈပ္အေထြးတုိ႔သည္ ၿခံရံလ်က္ ပါလာတတ္ၾက၏။ ထုိအခါ မေၾကာက္မ႐ြံ႕၊ မတြန္႔မဆုတ္၊ ႏုိးၾကားထႂကြျခင္းကုိ လက္နက္ျပဳကာ ဆီး၍ တုိက္ခုိက္ၿဖိဳဖ်က္ ဖမ္းယူတတ္ေသာသူသည္ အၿမဲေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္ရေလ၏။



ႏွေျမာတြန္႔တုိသူ



ျခစ္ျခဳတ္စစ္စီႏွေျမာသျဖင့္ ၀ယ္ျခမ္းရာ၌ တစ္ျပားႏွစ္ျပားဆစ္ကာ အခ်ိန္ၿဖဳံးသူတုိ႔မွာ ကုန္ေသာအခ်ိန္သည္ တစ္ျပားႏွစ္ျပားမကတတ္ႏုိင္ေလသည္။ ထုိလူမ်ဳိးမွာ မသုံးမစားစစ္စီစုေဆာင္းသျဖင့္ မငတ္ေသာ္လည္း ႀကီးေသာစိတ္မ်ဳိး၏ အဆဲြဓာတ္မ်ဳိးမရွိသျဖင့္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္မျဖစ္ႏုိင္။ မေတာ္တဆ တစ္စုံတစ္ရာျဖစ္၍ စုေဆာင္းထားေသာ အထုပ္ကေလးကုိထိလွ်င္ လမ္းနေဘးတာေျမာင္းထဲကုိ ေရာက္ရသလုိ နက္စြာ ျမဳပ္ဆင္းတတ္ၾကေလသည္။







စြပ္စဲြျခင္း မျပဳလြယ္ႏွင့္



အထင္လဲြသျဖင့္ လင္မယားကဲြသူ၊ အထင္လဲြသျဖင့္ လူခ်င္းခ်င္း မုန္းၾကရသူေတြ ေလာကမွာ မ်ားစြာရွိၾကေလသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ ေလာက၌ အထင္လဲြစရာအေၾကာင္းေတြ မ်ားစြာရွိသည္ကုိ ဆင္ျခင္ကာ ႐ုတ္တရက္အထင္လဲြၿပီး စြပ္စဲြျခင္းမျပဳလြယ္ၾကဖုိ႔ရန္ သတိႀကီးစြာထားသင့္ၾကေလသည္။











စဥ္းစားေသာစိတ္



စဥ္းစားဉာဏ္၌ ေလ့က်င့္ခန္းကုိ မရသူမွာ အလုပ္ပုိမုိ၍ပင္ပန္း၏။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ျမန္စြာမခ်တတ္လွ်င္ တကယ့္အေရး၌ စဥ္းစားေသာစိတ္သည္ စဥ္းစားသူကုိ ေျခာက္လွန္႔တတ္၏။ စဥ္းစားေလေလ ေၾကာက္စရာေတြကုိ ျမင္ေလေလ ျဖစ္တတ္ေလသည္။











အေျပာအေဟာ



အေျပာအေဟာသည္ လြန္စြာအေရးႀကီး၏။ အရာရာ၌ ေကာ္မတီႏွင့္ လုပ္ေသာေခတ္ျဖစ္ရာ အလုပ္ဟူသမွ် စကားပါ၀င္၍ေနသျဖင့္ အေျပာအဆုိတတ္ေအာင္ မည္သူမဆုိ ဂ႐ုစုိက္ဖုိ႔သင့္ေလသည္။







အေကာင္းဆုံးရပ္နားျခင္း



အလုပ္တစ္မ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ေျပာင္းလဲ၍လုပ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးေသာ ရပ္နားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ လုံးလုံးႀကီးအားလပ္ခ်င္ေသာစိတ္ကုိ အလုိလုိက္လွ်င္ ဘာကုိမွ်မလုပ္ခ်င္ေသာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္တတ္ေလသည္။









ႀကီးပြားဖုိ႔ရာ



တစ္စုံတစ္ရာမလုပ္ဘဲ ႀကံစည္၍သာ ေနသည္ထက္ အမွားကုိ လုပ္မိျခင္းက ျမတ္ေသး၏။ ကံေကာင္း၍ ႀကီးပြားသူ လြန္စြာနည္း၏။ ပင္ပန္းစြာ လုပ္ကုိင္ႀကံစည္ျခင္းျဖင့္သာ ႀကီးပြားရၿမဲ ျဖစ္သည္။





အဖုိးတန္သူ



ငယ္စဥ္အခါက ေသခ်ာေစ့စပ္ျခင္းအေလ့ကုိ ရေသာသူမွာ ပညာလြန္စြာ မလုိေပ။ လုပ္သမွ်ေသာအလုပ္က အဖုိးတန္သူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံလိမ့္မည္။ ပမာဏထက္ အမ်ဳိးအစားက ပုိ၍ထုိက္တန္၏။ အခ်ိန္မရွိေသာေၾကာင့္ ေတာ္႐ုံပဲ လုပ္လုိက္ရသည္။ အခ်ိန္ရလွ်င္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေကာင္းဖုိ႔ပဲဟူေသာ စကားမ်ဳိးကုိသုံးျခင္းသည္ ညံ့ဖ်င္းေပါ့ေလ်ာ့ျခင္းအတြက္ လုံေလာက္ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ မဟုတ္ေပ။ အခ်ိန္အနည္းငယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔သာ ရွိေလသည္။







အႀကံေတာင္းပါ



အႀကံေပးျခင္းထက္ အႀကံေတာင္းျခင္းသည္ အခါမ်ားစြာ ပုိ၍ ခရီးေရာက္လြယ္သည္။ အႀကံေတာင္းျခင္းျဖင့္ အႀကံေပးျခင္းအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ႏုိင္ေလသည္။





အလုပ္

အလုပ္သည္ အနိမ့္ဆုံးေသာသူကုိ ထူးခၽြန္သူ၏အျဖစ္သုိ႔ပင္ မေရာက္ေစကာမူ အၿမဲအားျဖင့္ ဂုဏ္သေရကုိ ျဖစ္ေစ၏။ အလုပ္မွ ေငြကုိရ၏။ ရေသာေငြကုိ ေနေအာင္ထိန္းႏုိင္မွ ေငြရင္းျဖစ္၏။







တုိးတက္ႀကီးပြားလုိလွ်င္



လူမ်ားပ်က္စီးသည့္အခါ အက်ျမန္သည့္နည္းတူ ျဖစ္ထြန္းႀကီးပြားသည့္အခါ၌လည္း အတက္ျမန္သည္။ ၀ီရိယကုိထုတ္၍ လုပ္၊ ရသမွ်ကေလးစု၊ မၾကာမီ အထုပ္ျဖစ္မည္။ အထုပ္မျဖစ္မီ ထုတ္၍မပစ္ႏွင့္။ တုိးတက္ႀကီးပြားလုိသူအဖုိ႔ မသြား၀ံ့ေသာေနရာ၊ မႀကံစည္၀ံ့ေသာေနရာဟူ၍ မရွိ။ တစ္စုံတစ္ရာကုိ မလုပ္ဘဲ ႀကံစည္၍ေနသည္ထက္ အမွားကုိ လုပ္မိျခင္းက ပုိ၍ျမတ္ေလသည္။











ရွာေဖြ၊ သုိမွီး၊ ပြားမ်ားျခင္း



လုပ္ကုိင္ရွာေဖြျခင္းသည္ လူ၏ဂုဏ္က်က္သေရ ျဖစ္သည္။ သုိမွီးျခင္းသည္ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာျခင္းကုိျဖစ္ေစ၏။ ပြားမ်ားေစျခင္းသည္ လူအခ်င္းခ်င္း၏ အက်ဳိးစီးပြားေရး ေဆာင္ျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။









ႀကီးပြားတုိးတက္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးလက္နက္



ေခတ္အႀကိဳက္ကုိ ၾကည့္ျခင္းထက္ ေခတ္အႀကိဳက္ကုိ လုပ္ေပးျခင္းက ပုိမုိ၍ ခရီးေရာက္ေလသည္။ အခက္အခဲသည္ စိတ္သေဘာႀကီးမားရင့္သန္ျခင္းအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ သင္ခန္းစာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ႀကီးပြားေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာလက္နက္သည္ အေတြးစိတ္ျဖစ္သည္။ သင္ႀကီးပြားတုိးတက္ရန္လမ္းကို သင္မွတစ္ပါး သင္သာလွ်င္ ပိတ္ပင္ထားႏုိင္သည္။



ပီမုိးနင္း

ႀကီးပြားေရးလမ္းၫႊန္စာအုပ္မွ